Zacznijmy jednak od tego, że nie można zwolnić:
– pracownika, któremu brakuje mniej niż cztery lat do osiągnięcia wieku emerytalnego;
– pracownika, przebywającego na urlopie lub z innych usprawiedliwionych powodów jest nieobecny w pracy, o ile nie upłynął okres niezbędny do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia;
– pracownicy w ciąży lub przebywającej na urlopie macierzyńskim;
– pracownika imiennie wskazanego w uchwale członka zarządu lub innego pracownika należącego do zakładowej organizacji związkowej upoważnionego do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu, lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy;
– pracownika okresie między doręczeniem mu karty powołania do czynnej służby wojskowej a odbyciem tej służby;
– społecznego inspektora pracy w trakcie pełnienia przez niego mandatu oraz do roku po jego wygaśnięciu.
No to już będąc uzbrojonym w podstawy możemy zacząć rozmyślać, jak podejść do samego tematu zwalniania. Przygotowując się do rozmowy weź pod uwagę kilka spraw:
1)Przede wszystkim zrób to w cztery oczy, w zaciszu swojego gabinetu. Nie rób tego w pokoju pracownika, pokoju socjalnym, ani tym bardziej na korytarzu. Tam czuje się on w miarę bezpiecznie i nie spodziewa się zwolnienia, więc szok mógłby być zbyt trudny do uniesienia.
2)Zasada mówi, że to przełożony zwalnia swojego pracownika. Jeśli spodziewasz się trudności w trakcie zwolnienia lub sądowego rozstrzygania sprawy w późniejszym terminie weź ze sobą prawnika, osobę z HR lub swojego przełożonego. Nie więcej jednak niż jedną osobę.
3)Przygotuj się. Weź ze sobą wszelkie dowody, statystyki, opinie. Bądź przygotowany na pytania i próbę podważenia argumentów.
4)Ubierz się odpowiednio. To poważna sprawa, a więc i ubiór powinien być odpowiedni. Zachowanie zwalniającego może spotęgować stres lub go złagodzić. Wyłącz więc telefon komórkowy, wycisz stacjonarny lub poproś sekretarkę, aby nikogo nie łączyła. Ścisz komputer, aby żadne dźwięki nie przeszkadzały w rozmowie.
5)Nie siadaj za biurkiem. Sam fakt zwalniania stawia zwalnianego na dużo niższym poziomie, nie ma potrzeby zaznaczać swojej pozycji w takim momencie. Przygotuj miejsce przy stoliku, albo przy biurku po tej samej stronie.
6)Miej w gabinecie chusteczki. Połóż je w pobliżu w widocznym miejscu, ale nie podawaj ich pracownikowi, w razie potrzeby po prostu wskaż je, zachęcając do użycia.
W trakcie samej już rozmowy warto też trzymać się kilku reguł:
1)Bądź empatyczny, wyraź swoje uczucia i zrozumienie trudnej dla niego sytuacji, ale nie dotykaj pracownika, ani nie bądź zbyt współczujący. To zachęca do próśb o przemyślenie decyzji i szansę powrotu, przez co utrudnia cały proces obu stronom.
2)Bądź konkretny, argumenty przedstawiaj w punktach, jeśli widzisz, że nie ma potrzeby wgłębiania się. Nie atakuj personalnie – mów tylko o pracy.
3)Zawsze szczegółowo omów proponowane warunki odprawy. Zależnie od sytuacji możesz zaproponować rekomendacje lub pracę w innej firmie.
4)Pozwól pracownikowi wypowiedzieć się. Zachowaj spokój, nawet jeśli pracownik staje się nerwowy. Pamiętaj, że jemu jest trudniej poradzić sobie w tej sytuacji, Nie był na to najprawdopodobniej przygotowany i nie będzie mu łatwo pogodzić z tym, co usłyszał. Może próbować atakować, prosić, negocjować.
5)Ustal warunki odejścia, spisz je przy pracowniku (urlop, praca w okresie wypowiedzenia). Staraj się pójść zwalnianej osobie na rękę.
6)Żegnając się z pracownikiem, podziękuj mu za pracę.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.
