Uprawnienia przysługujące niepełnosprawnym pracownikom są w dużej mierze uzależnione od stopnia ich niepełnosprawności.

Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wskazuje trzy stopnie niepełnosprawności:

– znaczny stopień niepełnosprawności – przyznawany osobom z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolnym do pracy albo zdolnym do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej; osobom wymagającym, w celu odgrywania ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób, w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji ;

– umiarkowany stopień niepełnosprawności – przyznawany osobom z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolnym do pracy albo zdolnym do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającym czasowej lub częściowej pomocy innych osób w celu odgrywania ról społecznych;

– lekki stopień niepełnosprawności – przyznawany osobom o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jakie wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną lub mającym ograniczenia w odgrywaniu ról społecznych.

Czas pracy osób niepełnosprawnych

Normy czasu pracy niepełnosprawnych zależą właśnie od stopnia orzeczonej niepełnosprawności:

– czas pracy osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo;

– czas pracy osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo;

– czas pracy osób z lekkim stopniem niepełnosprawności nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo.

W przypadku zatrudnienia w niepełnym etacie normy czasu pracy ulegają proporcjonalnemu obniżeniu. Ponadto pracownicy – bez względu na orzeczony stopień niepełnosprawności nie mogą wykonywać pracy w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. Istnieją dwa wyjątki uprawniające do rezygnacji ze stosowania powyższych norm. Jest to możliwe w przypadku gdy, na wniosek osoby zatrudnionej, lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą wyrazi na to zgodę a także w przypadku osób zatrudnionych przy pilnowaniu np. ochroniarzy.

Do czasu pracy pracowników niepełnosprawnych wlicza się przerwy w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek w wymiarze 15 minut dziennie, które przysługują niezależnie od przerwy w pracy trwającej dodatkowe 15 minut przewidzianej przez kodeks pracy.

Uprawnienia w zakresie zwolnienia od pracy oraz urlopu wypoczynkowego

Osoba o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ma prawo do:

– zwolnienia od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia: w wymiarze do 21 dni roboczych w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym, nie częściej niż raz w roku lub w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortopedycznego lub jego naprawy, jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza godzinami pracy;

– dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym, a więc wymiar urlopu wypoczynkowego będzie wynosił odpowiednio: 30 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat, 36 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.
Wynagrodzenie za czas zwolnień od pracy w celu uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym oraz w celu wykonania badań specjalistycznych oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy.

Uprawnienia w przypadku utraty zdolności do pracy

Pracownik, który w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utracił zdolność do pracy ma prawo do wymagania od pracodawcy przygotowania odpowiedniego stanowiska pracy z podstawowym zapleczem socjalnym. Przygotowanie takiego miejsca pracy powinno nastąpić w terminie 3 miesięcy od dnia zgłoszenia przez pracownika gotowości do podjęcia pracy, pracownik ma natomiast miesiąc na zgłoszenie gotowości przystąpienia do pracy od dnia uzyskania statusu osoby niepełnosprawnej. Pracodawca nie musi przygotowywać stanowiska pracy gdy wypadek przy pracy był zawiniony przez pracownika.

Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here