Obecnie w naszym systemie prawnym nie funkcjonuje już pojęcie grupy inwalidzkiej. Zmiana nazewnictwa w tym zakresie obowiązuje od momentu wprowadzenia ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.). Obecnie orzeka się o przyznaniu określonego stopnia niepełnosprawności.

Ustawa określa trzy takie stopnie: znaczny, umiarkowany i lekki. Skutki naruszenia organizmu, które kwalifikują badanego do orzeczenia w jego przypadku znacznego stopnia niepełnosprawności to przede wszystkim:
– całkowita niezdolność do pracy (może wynikać z przyczyn natury fizycznej, psychicznej czy umysłowej),
– konieczność sprawowania nad taką osobą opieki (oznacza to całkowitą zależność chorego od swojego opiekuna w codziennych sprawach, ułatwianiu takiej osobie kontaktów z otoczeniem i pomoc w prowadzeniu gospodarstwa domowego),
– konieczność udzielania takiej osobie pomocy (także w pełnieniu ról społecznych (bycia matką, dzieckiem itp.)

Orzekanie o stopniu niepełnosprawności następuje na wniosek. Wniosek może złożyć sama osoba zainteresowana, jej przedstawiciel ustawowy, lecz za zgodą zainteresowanego (np. w przypadku dziecka poniżej 16 roku życia przedstawicielem ustawowym jest jej rodzic)oraz ośrodki pomocy społecznej. Formularz wniosku można dostać w odpowiednim urzędzie (starostwie powiatowym) lub na stronach urzędu właściwego dla naszego miejsca zamieszkania.

Uzupełnienie samego wniosku polega na podaniu informacji dotyczących naszych danych osobowych, adresu zamieszkania, numer dowodu osobistego itp. We wniosku należy wybrać cel, dla którego niezbędnym jest uzyskanie takiego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Oprócz tego podaje się dane dotyczące sytuacji społecznej lub zawodowej zainteresowanego, oświadczenie o prawdziwości tych danych.

Do uzupełnionego formularza wniosku należy dołączyć odpowiednią dokumentację. Dokumentacja, jaką powinien zawierać wniosek osoby zainteresowanej, która ukończyła 16 lat powinna zwierać:
Zaświadczenie lekarskie, które opisuje stan zdrowia, diagnozę choroby zasadniczej oraz innych chorób (tzw. współistniejących). Muszą to być aktualne wyniki badań wydane przez naszego lekarza. Jeżeli to konieczne należy dołączyć same wyniki badań, płytę CD z tomografią, zdjęcia rentgenowskie itp. (1).
Dokumenty zawierające ocenę stanu zdrowia w wyniku badania tzw. lekarza-przewodniczącego składu orzekającego. Dokumenty te zawierają nie tylko przebieg i rozpoznanie choroby, ale także prognozę dotyczącą dalszego przebiegu choroby.

Dokumenty potwierdzające nasz wiek, płeć, wykształcenie, wyuczony zwód, posiadane kwalifikacje.
Dokumenty (jeżeli takowe istnieją) które stwierdzają, że istnieje możliwość przywrócenia do zatrudnienia i pracy w wyniku rehabilitacji, leczenia lub zmiany wykonywanego zawodu.
Dokumenty, które potwierdzą, że osoba zainteresowana nie może samodzielnie egzystować, wymaga opieki i nie może sama uczestniczyć w życiu społecznym.
Możliwość poprawy powyższego stanu (potwierdzona ewentualnym dokumentem lekarskim), wskazującym, że leczenie i rehabilitacja usamodzielnią zainteresowanego i pomogą mu samodzielnie uczestniczyć w życiu społecznym. Można udokumentować, że chorym zajmuje się opiekunka/pielęgniarka, że korzysta ze specjalnych środków technicznych, by móc porozumiewać się z otoczeniem, czy poruszać się.

O stopniu niepełnosprawności orzekają Powiatowe Zespoły do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Urząd na szczeblu powiatowym orzeka jako I instancja, od jego decyzji służy odwołanie do Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności. Od orzeczenia II instancji na szczeblu województwa można odwołać się jeszcze do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w terminie 30 dni od dnia doręczenie orzeczenia z organu wojewódzkiego. Odwołanie do sądu pracy należy zatytułować: „do Sądu Okręgowego w (miejscowość, wydział pracy i ubezpieczeń społecznych) przez Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w (miejscowość).” Tak wniesione odwołanie może zostać pozytywnie rozpatrzone już przez wojewódzki zespół. Wówczas niekorzystna dla nas decyzja zostanie zmieniona lub uchylona (2).

Źródła:
1) §3 ust. 2 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. z 2003 r. Nr 139, poz. 1328).
2) Art. 6b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.)

Jak oceniacie procedury dotyczące tej kwestii? Są jasne czy też powinny zostać uproszczone?

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułJak wycofać pozew o rozwód?
Następny artykułJak się zameldować?

Ewelina Paździora – ukończyła filologię polską i prawo  na Uniwersytecie Jagiellońskim. Współpracuje z  Kancelarią Adwokacką w Krakowie, zajmuje się zwłaszcza prawem cywilnym i prawem pracy. Oprócz tego specjalizuje się w prawie Unii Europejskiej. Przygotowuje się do egzaminu na aplikację adwokacką.

 

Nasz specjalista o sobie:


Polonistyka, prawo … a może jeszcze archeologia? Uwielbiam nieustanne zmiany i wyzwania. Ciągle stawiam sobie nowe cele i staram się dążyć do ich realizacji, fascynuje mnie rozwiązywanie zagadek i łamigłówek.  Połączenie wielu pasji sprawia, że interpretacja i zrozumienie prawnych problemów nie stanowi dla mnie trudności. We wszystkim co robię, staram się zachować należytą staranność, samodzielnie poszukuję odpowiedzi na trudne pytania, analizuję wszystkie możliwości.

Trochę romantyk, trochę realistka. W wolnych chwilach uciekam z dobrą książką daleko za miasto. Lubię włóczęgę po górach, amatorskie zdjęcia, nowych znajomych. Odwiedziłam z przyjaciółmi Krym, Pragę i wiele miast Europy Zachodniej. Moim marzeniem jest przejazd koleją transsyberyjską.

 

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here