Podatek od nieruchomości jest płacony przez właściciela nieruchomości, użytkownika wieczystego gruntów, posiadacza samoistnego nieruchomości. Jeżeli właścicielem nieruchomości jest więcej niż jeden podmiot (współwłasność), to obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach.1 Podatnikami tego podatku są nie tylko osoby fizyczne, lecz również osoby prawne i jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej (spółki cywilne).
Kwota podatku od nieruchomości w przypadku budynków jest naliczana w zależności od ich powierzchni użytkowej, niezależnie od stanu technicznego tych budynków. Jedynie w przypadku budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej istnieje możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych związanych ze zużyciem i eksploatacją budynku od momentu jego wybudowania.
Powierzchnia użytkowa, która podlega opodatkowaniu, jest obliczana w zależności od wysokości poszczególnych pomieszczeń w budynku. Powierzchnię w pomieszczeniach o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość pomieszczenia jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się przy obliczaniu całkowitej powierzchni użytkowej.2 Następnie powierzchnię użytkową budynków wyrażoną w m2 mnoży się przez stawkę opłaty przewidzianej za 1 m2. Stawki określone dla 1 m2 powierzchni są różne, w zależności od przeznaczenia budynku czy pomieszczeń. Największe stawki opłat są ustalane dla budynków służących do prowadzenia działalności gospodarczej (np. warsztatów), najniższe – dla powierzchni przeznaczonych do celów mieszkaniowych.
Obowiązek podatkowy jest w tym wypadku ściśle związany z istnieniem lub nieistnieniem budynku lub jego części. W przypadku domów obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem.3 Podatek nie musi zatem być płacony od budynku w trakcie jego powstawania – nawet jeżeli budowa systemem gospodarczym trwała kilka lat.
Wysokość podatku obliczana jest przy tym miesięcznie, dlatego też w przypadku rozbiórki budynku czy jego części podatek ulega obniżeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano rozbiórki.4 W takim wypadku przyjmuje się, że obowiązek podatkowy w stosunku do rozebranego (nieistniejącego już budynku) wygasł w ciągu roku, podatek za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek.
W interesie podatnika będącego osobą fizyczną jest zgłoszenie właściwym organom podatkowym faktu dokonania rozbiórki budynku przez złożenie informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych, sporządzoną na formularzu według ustalonego wzoru, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających wygaśnięcie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości, czyli w związku z rozbiórką budynku.
Prowadząc działalność gospodarczą możemy rozbiórkę budynku lub jego części wpisać jako koszty działalności gospodarczej. Z kolei dla firm, które profesjonalnie zajmują się dokonywaniem rozbiórek obiektów budowlanych, przeprowadzenie takiej rozbiórki będzie podstawą dla wykazania przychody z tego tytułu. Koszty rozbiórki oraz ich uwzględnienie w podatku dochodowym związanym z prowadzeniem dzielności gospodarczej są jednakże uregulowane w innych ustawach podatkowych.
W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych istnieje zwolnienie przedmiotowe z obowiązku zapłaty podatku dochodowego, dotyczące sumy otrzymanej przez właściciela budynku tytułem odszkodowania wypłacanego w związku z rozbiórką obiektów budowlanych czy budynków, które zostały zniszczone lub uszkodzone w wyniku działania żywiołu.5
Co sądzicie o tych przepisach? Czy macie jakieś doświadczenie z obniżaniem podatku od nieruchomości? Czekamy na Wasze komentarze!
1. Art. 3 ust. 4 Ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
2. Art. 4 ust. 2 Ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
3. Art. 6 ust. 2 Ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
4. Art. 6 ust. 3 Ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
5. Art. 21 ust. 1 pkt. 29austawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z późniejszymi zmianami
