Wypowiedzenie umowy o pracę
Umowę o pracę może wypowiedzieć zarówno pracownik jak i pracodawca, w obydwu przypadkach jest to jednostronna czynność prawna do której nie potrzebna jest zgoda drugiej strony. W ten sposób najczęściej rozwiązywana jest umowa na czas nieokreślony, ale także umowa na czas próbny czy umowa na zastępstwo. Umowę zawartą na czas określony można wypowiedzieć jedynie gdy została ona zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy, ponadto umowa powinna zawierać w swej treści klauzulę o możliwości jej wypowiedzenia z zachowaniem dwutygodniowego okresu. W sytuacji gdy wypowiedzenie umowy jest decyzją pracodawcy dokument powinien zawierać pouczenie o prawie odwołania się do sądu pracy, ze wskazaniem adresu sądu i terminu, w jakim to odwołanie pracownik powinien złożyć. W przypadku odwołania od wypowiedzenia termin do złożenia pozwu w sądzie wynosi 7 dni od daty otrzymania pisma wypowiadającego umowę o pracę. W przypadku wypowiedzenia umowy na czas nieokreślony, pismo wypowiadające umowę o pracę powinno ponadto wskazywać przyczynę dokonanego wypowiedzenia. Przyczyna powinna być przez pracodawcę wskazana w sposób rzeczywisty i konkretny.
Rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron
Rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron to najbardziej zgodny dla obu stron sposób zakończenia współpracy, daje on możliwość swobodnego oznaczenia terminu zakończenia pracy. Nie musi ono być zawarte na piśmie jednak dla celów dowodowych warto tak uczynić. Można to zrobić poprzez:
– zawarcie porozumienia na piśmie;
– wystąpienie przez jedną ze stron z pisemną ofertą rozwiązania umowy o pracę ze wskazaniem proponowanego terminu jej rozwiązania.
Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia
Zgodnie z art. 52 Kodeksu pracy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:
– ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych;
– popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem;
– zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.
Rozwiązanie bez wypowiedzenia z przyczyn przez pracownika niezawinionych reguluje art. 53 kp, zgodnie z którym pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia:
– jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:
a) dłużej niż 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy;
b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową;
– w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1, trwającej dłużej niż 1 miesiąc.
Wśród innych sposobów ustania stosunków pracy należy wymienić:
– rozwiązanie umowy o pracę na skutek upływu czasu, na jaki została zawarta;
– rozwiązanie na skutek wykonania określonej pracy (umowa na czas wykonania określonej pracy);
– wygaśnięcie stosunku pracy.
Wygaśnięcie stosunku pracy może nastąpić wskutek:
– śmierci pracownika;
– śmierci pracodawcy, chyba że pracownik zostanie przejęty przez nowego pracodawcę w trybie art. 231 kp;
– 3 miesięcy nieobecności pracownika w pracy z powodu tymczasowego aresztowania, chyba że pracodawca rozwiązał wcześniej bez wypowiedzenia umowę o pracę z winy pracownika.
Jakie mieliście doświadczenia z rozwiązywaniem umów? Podzielcie się spostrzeżeniami.
