Niestety życie codziennie jest źródłem stresu dla dziecka, na którego oddziałuje szereg bodźców, z którymi młody organizm musi sobie poradzić. W dzisiejszych czasach przemoc wdziera się siłą do naszych domów, propagowana przez media silnie oddziałuje na psychikę dzieci i młodzieży.
Czasami zdarzają się sytuacje, które w szczególny sposób krzywdzą dziecko nie tylko fizycznie, pozostawiając w psychice ślad na całe życie. Do takich wydarzeń, które są przyczyną traumy dziecięcej należą: przemoc domowa, wykorzystywanie fizyczne i seksualne, śmierć kogoś bliskiego z rodziny, jak również nieobecność jednego z rodziców w wyniku separacji, rozwodu bądź porzucenia rodziny. Dziecko próbuje sobie wytłumaczyć dane wydarzenie, które je spotkało w różny sposób, jednakże najczęściej wini samego siebie, uważa daną sytuację jako karę, za to że było niegrzeczne (np. dziadek umarł, bo byłem niedobry, źle o nim myślałem, mama odeszła bo byłem niegrzeczny, rozrabiałem i miała mnie dość).
Dzieci różnie reagują na przykre sytuacje, niektóre próbują rozładować swoje emocje, na skutek czego pojawia się agresywne i nieznośne zachowanie, inne z kolei duszą je w sobie i po jakimś czasie coś w nich pęka, niczym balonik przepełniony powietrzem. Każde dziecko radzi sobie z bólem inaczej. Nieraz dominuje płacz, nadmierne pobudzenie, nie odstępowanie na krok rodzica, z kolei inne dzieci stają się skryte i zamknięte w sobie, nie chcą rozmawiać i pozornie nie przyjmują pomocy z zewnątrz.
Gdy dziecko zostaje skrzywdzone potrzebna jest mu fachowa pomoc, nie tylko ze strony rodziców, ale przede wszystkim specjalisty – psychologa dziecięcego. Dziecko, które odczuwa ból związany z czymś co go spotkało, czego padło ofiarą nie poradzi sobie samo z nadmiarem emocji. Potrzebne jest mu natychmiastowe wsparcie, a nawet terapia, która nie spowoduje, iż zapomni o traumatycznym wydarzeniu, ale zminimalizuje jego skutki na tyle, aby nauczyło się dalej żyć.
Baliście się czegoś jako dzieci? Podzielcie się swoimi wspomnieniami.
