W oskrzelach obecny jest proces zapalny, dochodzi do ich skurczu, a także obecny jest obrzęk, zwiększa się również wydzielanie śluzu. Za każdym razem, gdy istnieje podejrzenie astmy, wypytuje się pacjenta o obecność tej choroby u któregoś z członków rodziny, ponieważ istnieje pewna predyspozycja genetyczna. Na rozwój i ujawnianie się astmy mają wpływ czynniki środowiskowe. Zaliczyć należy do nich: ekspozycję na czynniki drażniące, np. w miejscu pracy, palenie tytoniu, zanieczyszczenie powietrza.
W przebiegu astmy oskrzelowej u pacjentów obserwuje się napady lub epizody szczególnie nasilonych objawów. Co prowokuje ich wystąpienie? Czynniki, które poprzedzają pojawienie się napadów, mogą być bardzo różnorodne. U niektórych pacjentów jest to wykonywanie intensywnego wysiłku fizycznego, inni wiążą nasilenie objawów choroby ze zmianą pogody albo z nagłą zmianą temperatury otoczenia. Czasami obecność różnych alergenów, ekspozycja na opary dymu tytoniowego mogą prowokować napady. Również leki, zwłaszcza z grupy beta-blokerów lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych, są niekiedy powodem wyzwalania napadu. Silne emocje zalicza się także do tego rodzaju bodźców.
Napady astmy mają miejsce najczęściej w nocy lub nad ranem. Sprawiają, że pacjent budzi się ze snu. Dominującym symptomem w przebiegu astmatycznego napadu jest kaszel. Cechuje go uporczywość, opisuje się go jako męczący i suchy. Ponadto oddech chorego określa się jako świszczący. Chory często ma uczucie braku tchu, czyli zgłasza duszność. Skarży się również na to, że ma wrażenie, jakby coś ściskało go w obrębie klatki piersiowej.
O możliwej astmie warto pomyśleć nawet wtedy, gdy nie ma tak jawnych objawów, ale istnieją niepokojące, choć trochę łagodniejsze symptomy. Ma to miejsce w sytuacjach, gdy ktoś zauważa, że po wykonywaniu bardziej intensywnego wysiłku fizycznego kaszle. Inni chorzy obserwują zależność wystąpienia kaszlu od ekspozycji na jakiś alergen, np. pyłki, dym tytoniowy. W badaniu fizykalnym pacjenta wielu informacji dostarcza lekarzowi osłuchanie pacjenta. Nad polami płucnymi po obu stronach lekarz słyszy świsty. Typowo wydech pacjenta jest wydłużony.
Aby rozpoznać astmę, pacjent powinien być skierowany na wykonania badań czynnościowych płuc. Najważniejsza jest spirometria oraz pomiar PEF. Wyniki spirometrii astmatyków przemawiają na rzecz obecnej obturacji oskrzeli.
Objawy kliniczne astmy bardzo często ustępują po wdrożeniu odpowiedniego leczenia, a czasem zdarza się, że dzieje się to samoistnie.
Czy spotkaliście się kiedyś z tą chorobą? Jaką terapię zastosowano? Podzielcie się opinią w komentarzu
