Trwają badania, które analizują wpływ różnych czynników takich jak bakterie, wirusy na etiologię choroby. Dlaczego warto mówić o chorobie Kawasaki? Dlatego, że jeśli nie rozpozna się jej prawidłowo, to może ona doprowadzać do poważnych konsekwencji.
Jak rozpoznać chorobę Kawasaki?
Główną rolę odgrywają objawy kliniczne, sprawiają one, że popularnie lekarze czasami używają określenia zespół skórno-śluzówkowo-węzłowy. Zamiany patologiczne widoczne są na skórze dziecka. Pojawia się na niej wysypka. Nie można jej jednoznacznie zakwalifikować, ponieważ w jej skład wchodzić potrafią różne wykwity patologiczne. Często w obrazie obecne są zmiany rumieniowe. Nie spotyka się natomiast pęcherzy w jej przebiegu. Bardzo charakterystycznym objawem są zmiany w wyglądzie śluzówek dziecka. Typowo język przybiera kolor malinowy. Natomiast wargi są najczęściej intensywnie czerwone, suche i popękane. W obrębie błon śluzowych jamy ustnej można dostrzec naloty.
Kolejnym sygnałem, który skłania lekarza do rozważenia choroby Kawasaki, to powiększone węzły chłonne na szyi. Często powiększenie jest jedynie jednostronne, zaś przy palpacji węzły są tkliwe i nieco bolesne. U dziecka mogą wystąpić objawy zapalenia spojówek, przede wszystkim chodzi tu o zauważenie zaczerwienienia spojówek w obu oczach, natomiast zmiany zapalne nie mają ropnego charakteru. Kolejny objaw, który gdy towarzyszy innym symptomom, to wysoka gorączka u dziecka, która wynosić może 39, a nawet 40 stopni. Utrzymuje się ona dość długo, bo około 5 dni, a czasem nawet dłużej.
Ewidentnie objawem, na który powinno się zwracać uwagę podczas badania, to zmiany na dłoniach i podeszwach. Początkowo są one zaczerwienione i obrzęknięte, a po jakimś czasie dochodzi do łuszczenia się skóry na opuszkach palców. Występowanie takich objawów u dziecka przemawiać może za chorobą Kawasaki.
Dlaczego bardzo ważne jest, aby wcześnie ją zdiagnozować?
Okazało się, że w jej przebiegu dojść może do rozwijania się stanu zapalnego w obrębie tętnic wieńcowych serca. Taka sytuacja sprzyja tworzeniu się tętniaków. Poza poszerzeniem naczyń krwionośnych może dojść do utworzenia zakrzepów, pęknięcia naczyń, a nawet niedokrwienia mięśnia sercowego.
Małemu pacjentowi należy wykonać podstawowe badania takie jak: morfologię krwi, próby wątrobowe, oznaczyć CRP lub OB. Warto także wykonać badanie echokardiograficzne oraz EKG.
Bardzo ważne dla późniejszego rokowania jest szybkie wdrożenie leczenia, które powinno być rozpoczęte w ciągu kilki dni od pojawienia się objawów. Pacjentom podaje się kwas acetylosalicylowy oraz immunoglobuliny, które podaje się na drodze dożylnej.
Czy znacie kogoś kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Czy było skuteczne? Wypowiedzcie się!
