Bardzo typowe jest występowanie w różnych tkankach organizmu chorego człowieka ziarniniaków. Mają one określoną dosyć dokładnie morfologię, a ich oglądanie i ocena jest domeną patomorfologów. Najogólniej można stwierdzić, że w skład ziarniniaków wchodzą komórki olbrzymie.
Dla specjalistów niezmiernie istotne jest, aby sprawdzić, czy w obrębie ziarniniaka znajdują się ogniska martwicy serowatej. Ma to znaczenie w postawieniu rozpoznania. Obecność martwicy serowatej przemawia raczej za gruźlicą, natomiast występowanie ziarniniaków, w których nie ma takiej martwicy, natomiast ziarniniaki powiększają się i czasami zlewają ze sobą, sugeruje, że możemy mieć do czynienia z sarkoidozą.
Przyczyny rozwoju tej choroby związane są z występowaniem zaburzeń immunologicznych w organizmie danej osoby. Sarkoidozę zalicza się do chorób ogólnoustrojowych, ponieważ zmiany w postaci ziarniniaków mogą się umiejscawiać w wielu narządach, np. w płucach, gałce ocznej, skórze, układzie limfatycznym, mózgu. Stąd też wynika ogromna paleta objawów, które może podawać lekarzowi chory.
Z uwagi na to, że sarkoidoza wiąże się z występowaniem stanów zapalnych, istnieje grupa pacjentów, którzy zgłaszają się do lekarza z nieswoistymi symptomami ogólnoustrojowymi. Są to: zmęczenie, utrata chęci do jedzenia, stany podgorączkowe. Oczywiście, na początku lekarze w takich sytuacjach myślą o chorobach, które częściej kojarzą się z wymienionymi objawami, ale w którymś momencie warto wziąć pod uwagę i sarkoidozę.
Stosunkowo często pacjenci skarżą się na dolegliwości związane z układem oddechowym. Należą do nich: kaszel, uczucie braku tchu lub też niespecyficzny ból odczuwany w klatce piersiowej. Sarkoidoza może powodować powiększenie węzłów chłonnych, głównie zlokalizowanych w śródpiersiu. Wykonanie zdjęcia rentgenowskiego może wykazać ich powiększenie, a sarkoidoza jest jedną z wielu możliwych przyczyn takiego stanu.
Prawie 1/3 pacjentów chorujących na sarkoidozę ma zmiany skórne. Najbardziej typowe są dwie z nich – rumień guzowaty i sarkoidoza skórna. W pierwszym przypadku obserwuje się występowanie pod skórą guzów o barwie czerwonej, które są wrażliwe na dotyk, a najczęściej znajdują się w obrębie goleni lub ud. Ponadto ci chorzy odczuwają dolegliwości bólowe ze strony stawów. Sarkoidoza skóry cechuje się pojawianiem czerwonobrązowych guzków na skórze oraz występowaniem przez dłuższy okres czasu nacieków ciastowatych w obrębie twarzy.
Dość często pierwszym lekarzem, który ma do czynienia z sarkoidozą, jest okulista, gdyż w jej przebiegu dojść może do zapalenia błony naczyniowej oka. Kolejny układ, który objęty jest zmianami patologicznymi, to układ nerwowy. Pierwszymi objawami sarkoidozy mogą być uszkodzenia niektórych nerwów, zapalenie opon mózgowych, które trwa przewlekle.
Czy znacie kogoś kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Czy było skuteczne? Wypowiedzcie się!
Jestem chora na sarkoidozę. Miałam ją w śledzionie i trzustce. Guzki zostały usunięte operacyjni. Wycięto mi całą śledzinę i fragment trzustki. Na początku lekarze myśleli, że mam raka. Teraz jestem pod opieką Poradnii Sarkoidozy we Wrocławiu na Borowskiej. Czuję się średnio. Pozbyłam się objawów w związku z tym nie ma leczenia. Dalej mnie wszystko boli i nie mam siły nic robić.