Po tym czasie migdałek zmniejsza swoje wymiary, a średnio u 18-letniej osoby obserwuje się jego postać zanikową. Niemniej jednak, jeśli dziecko oddycha przez usta, mówi bezdźwięcznie – jakby „przez nos” – często występują u niego zakażenia gardła, przez dłuższy okres czasu występuje u niego katar, można podejrzewać, iż przyczyna tych objawów tkwi w przeroście migdałka gardłowego.
Taki młody pacjent powinien być zawsze zbadany przez laryngologa. Zadaniem lekarza jest określenie wielkości danego migdałka poprzez wykonanie tzw. rynoskopii. Trzeba zawsze zobiektywizować objawy pacjenta, a także sprawdzić, czy nie odnotowuje się u niego zaburzeń słuchu. W przypadku przerostu migdałka gardłowego samo jego stwierdzenie nie jest wskazaniem do leczenia operacyjnego. Interwencję taką podejmuje się, jeśli ustali się przyczynę wywołującą jego przerost, podejmie się odpowiednie leczenie zachowawcze, a mimo to nie uzyskuje się dobrych rezultatów.
Pamiętać należy o tym, że migdałki pełnią istotną rolę w organizmie człowieka, dlatego należy bardzo dokładnie przeanalizować wszystkie zalety i wady takiego postępowania, zwłaszcza u dzieci małych, które nie ukończyły 3 lat.
Migdałki podniebienne
W sposób operacyjny usuwa się również migdałki podniebienne. Jest to jedna z możliwości leczenia przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych. O takiej patologii świadczyć mogą takie objawy jak: powtarzające się anginy, bóle gardła, wydobywający się nieświeży zapach z ust. Ponadto dany pacjent czuje się zmęczony, może mieć podwyższoną temperaturę ciała i obniżony apetyt. Również w tym przypadku konieczna jest konsultacja i leczenie prowadzone przez specjalistę laryngologa. Niestety często zdarza się tak, że leczenie zachowawcze nie przynosi poprawy. Wówczas należy rozważyć wycięcie migdałków.
Bezdyskusyjna jest konieczność przeprowadzenia takiego zabiegu w sytuacjach, gdy obserwuje się krwotok z migdałka, kiedy powstanie ropień okołomigdałkowy, lekarz przypuszcza i podejrzewa, iż ma miejsce proces nowotworowy oraz gdy u dziecka obserwuje się zaburzenia snu lub zespół bezdechów podczas snu. Oprócz tych niecierpiących zwłoki stanów, utworzono całą listę wskazań względnych. Należą do nich: występujące kilka razy do roku anginy, utrzymywanie się symptomów chorobowych przez pół roku, zaburzenia mowy lub trudności w połykaniu.
Jak do każdego zabiegu operacyjnego, tak i do usunięcia migdałków istnieją przeciwwskazania. Za najważniejsze uważa się wady wrodzone w obrębie podniebienia, takie jak: rozszczep podniebienia, krótkie podniebienie, wady języczka. Czasem poważne zaburzenia w obrębie układu krzepnięcia także dyskwalifikują pacjenta. Mimo wielu podjętych prób i nowych metod operacyjnych przy użyciu lasera, ultradźwięków, koagulacji, nadal zalecana jest operacja klasyczna. Wykonuje się ją w znieczuleniu ogólnym.
Czy Wy albo Wasze dziecko mieliście usuwane migdałki? Zauważyliście mniejszą ilość infekcji niż wcześniej? Podzielcie się swoimi obserwacjami.