Jedną grupę chorych stanowią osoby z ostrą niewydolnością nerek, u których obserwuje się przewodnienie, zaburzenia neurologiczne wskazujące na rozwijającą się encefalopatię, zapalenie osierdzia w przebiegu mocznicy czy skazę krwotoczną. Do wskazań do dializy zalicza się również wykładniki laboratoryjne, takie jak: podwyższone stężenie mocznika powyżej 200mg/dl, stężenie kreatyniny powyżej 10 mg/dl, stężenie potasu powyżej 6,5 mmol/l oraz obniżone pH krwi i zbyt wysokie lub zbyt niskie stężenie sodu. Dializa jest również metodą leczniczą stosowaną u chorych w ostatnim stadium przewlekłej choroby nerek oraz w przypadku niektórych zatruć.
Hemodializoterapia
Istnieją dwie powszechnie stosowane metody, dzięki którym zastępowana jest praca nerek. Są to hemodializoterapia i dializa otrzewnowa. Pierwszą z nich wykorzystuje się u większości pacjentów, którzy wymagają dializ. Pacjenci zgłaszają się na dializy co 2-3 dni. Procedura trwa około 4 godziny. Aby hemodializa mogła być przeprowadzona, chory musi mieć wytworzoną przetokę tętniczo-żylną ze swoich naczyń lub założony cewnik do hemodializ. W skład urządzeń wymaganych do prowadzenia leczenia metodą hemodializy wchodzą sztuczna nerka, dreny, płyn dializacyjny.
Zadaniem sztucznej nerki jest oczyszczenie krwi chorego z toksyn, które się w niej znajdują, a powstały, ponieważ nerki nie spełniają swojej funkcji. Dzięki hemodializie usuwana jest także nadmierna ilość wody z organizmu. Należy pamiętać, że nie u każdego pacjenta można stosować hemodializę, przeciwwskazana jest ona np. u osób z chorobą nowotworową.
Pomimo że hemodializa wpływa korzystnie na długość życia chorego i jego jakość, warto zdawać sobie sprawę, że nie spełnia ona wszystkich funkcji nerki. W związku z tym chorzy dializowani z powodu przewlekłej niewydolności nerek są wpisani do rejestru i oczekują na przeszczep nerki.
Dializa otrzewnowa
Druga metoda leczenia nerkozastępczego to dializa otrzewnowa. Wykorzystuje się tutaj błonę otrzewnową, która ma spełniać funkcję błony dializacyjnej znajdującej się w aparacie do dializ. Aby przeprowadzać dializę taką techniką, wymagane jest założenie specjalnego cewnika otrzewnowego. Istnieją dwie opcje wykorzystujące tą technikę – przerywana i ciągła.
Niewątpliwą zaletą dializy otrzewnowej jest możliwość wykonywania jej w domu pacjenta przez niego samego przy pomocy bliskich, po uprzedniej edukacji. Niestety istnieje wiele przeciwwskazań, które uniemożliwiają jej przeprowadzanie. Ponadto zdarzają się dość często powikłania w postaci procesów zapalnych, zakażenia cewnika, zapalenia otrzewnej oraz innych, niezwiązanych z zapaleniem, powikłań.
Jak radzicie sobie z koniecznością bycia dializowanym? Podzielcie się swoimi historiami.
