Zwykle jest to obecność pojedynczego guzka w obrębie gruczołu tarczowego. Rzadko jest on widoczny, czasami udaje się wybadać go podczas badania palpacyjnego, a jeszcze częściej zmiana wzbudzać może podejrzenia po wykonaniu badania ultrasonograficznego. Podczas badania fizykalnego czujność lekarza wzmagają takie cechy jak spoista konsystencja, brak przesuwalności względem podłoża. Lekarze radiolodzy, którzy wykonują badania USG zwracają uwagę na specyficzne cechy guza, które mogą świadczyć o jego złośliwości. W takich sytuacjach pacjentom zaleca się wykonanie biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. Przy pomocy igły, pod kontrolą ultrasonograficzną, nakłuwa się podejrzaną zmianę. W ten sposób uzyskuje się komórki, które następnie wysyłane są do badania cytologicznego. Choć badanie to jest pomocne w procesie diagnostycznym, to jednak nie jest doskonałe. Pozwala ono rozpoznać przy jego pomocy raka brodawkowatego i raki niezróżnicowane tarczycy. Inne typy raka, bądź ostateczne potwierdzenie rozpoznania uzyskiwane jest po ocenie histopatologicznej.
Leczenie raka brodawkowatego i pęcherzykowego tarczycy, a więc raków, których komórki wykazują duże zróżnicowanie opiera się początkowo na wykonaniu zabiegu operacyjnego. Jeżeli diagnoza została postawiona przed operacją, to wówczas lekarze chirurdzy powinni wyciąć cały gruczoł tarczowy, a co więcej usunąć także węzły chłonne, które zlokalizowane są w części centralnej szyi. W praktyce mają też miejsce sytuacje, kiedy u pacjenta występuje guzek tarczycy, który wykazuje pewne niepokojące cechy. Pacjenci ci są kwalifikowani do operacji. Z reguły chirurdzy wycinają wówczas obrazowo mówiąc podejrzaną zmianę. Zgodnie z zasadą, że wycięte zmiany zawsze wysyłane są na badania histopatologiczne, tak dzieje się i w tych przypadkach. Jeśli opis badania świadczy o obecności raka, to wtedy pacjent kierowany jest na następną operację. Ma ona na celu usunięcie całej tarczycy. Istnieje jedna sytuacja, w której takie postępowanie nie obowiązuje.
Mianowicie, jeśli w opisie patomorfolog stwierdzi, że w przekazanym mu do badania materiale znajdowało się ognisko raka, ale był to konkretnie rak brodawkowaty i wielkość całego ogniska była mniejsza bądź równa jednemu centymetrowi. Ponadto pacjent musi być przebadany pod kątem obecności ewentualnych przerzutów w węzłach chłonnych. Jeśli ich nie ma i spełnione są powyższe warunki, to druga operacja nie jest konieczna. Pacjenci po operacji podlegają monitorowaniu. Sprawdza się u nich stężenie tyreoglobuliny w surowicy. Jeśli została usunięta cała tarczyca, a po operacji stwierdza się obecność tyreoglobuliny, to oznacza, że gdzieś w organizmie człowieka znajdują się komórki raka. Czasami po zabiegu operacyjnym proponuje się niektórym pacjentom leczenie promieniotwórczym jodem.
Czy znacie kogoś kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Dajcie znać w komentarzu.
