Komórki nerwowe są bardzo wrażliwe na brak tlenu i stosunkowo szybko obumierają. Dlatego udar jest stanem zagrożenia życia pacjenta, którego nie wolno zlekceważyć pod żadnym pozorem.
Wszystko zawsze rozpoczyna się od niepokojących objawów, których powinniśmy być świadomi. Alarmujące są zaburzenia czucia pod postacią nieprawidłowego odczuwania dotyku, bólu, temperatury. Często występują niedowłady kończyn lub też niedowład połowiczny całego ciała. Niepokój wzbudzają zaburzenia widzenia oraz zaburzenia mowy. Osoba z takimi symptomami powinna zostać jak najszybciej przyjęta do szpitala, gdzie znajduje się specjalistyczny oddział neurologiczny. Niezwłocznie powinna zostać też zbadana przez lekarza neurologa, który po wykryciu nieprawidłowości podczas badania fizykalnego pacjenta najczęściej kieruje go na tomografię komputerową głowy.
Z uwagi na to, że udar niedokrwienny zagraża życiu i zdrowiu człowieka, zawsze lekarze dbają o to, aby monitorować pracę układu oddechowego i układu krążenia. Konieczne jest monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi. Pobierana jest pacjentowi krew, aby ocenić gospodarkę wodno-elektrolitową oraz inne wskaźniki związane z metabolizmem. Czasami u pacjentów z udarem pojawia się gorączka, którą obniża się.
Czy są jakieś metody ukierunkowane na leczenie postaci udaru, jaką jest udar niedokrwienny?
Tak, istnieją takie sposoby. Zawsze pacjentom podaje się kwas acetylosalicylowy, który jest dobrym lekiem zapobiegającym agregacji płytek krwi. Istnieje także możliwość zastosowania leczenia trombolitycznego, do którego używa się głównie rekombinowanego tkankowego aktywatora plazminogenu. Nie każdy chory nadaje się do tego rodzaju leczenia, muszą oni bowiem spełnić określone rygorystyczne warunki. Ważne jest, aby udar był udarem świeżym, a objawy neurologiczne nie ustępują na przestrzeni czasu.
Niezwykle istotny jest również czas, który upłynął od momentu pojawienia się pierwszych objawów do czasu wdrożenia leczenia trombolitycznego. W grę wchodzi tu kilka godzin, w czasie których osoba chora powinna być zbadana, mieć wykonane badanie obrazowe i wykluczone liczne przeciwwskazania. Leczenie to związane jest z ryzykiem wystąpienia krwotoku. Wśród leków, które znalazły swoje zastosowanie w terapii udaru niedokrwiennego, znajdują się heparyny niefrakcjonowane.
Wielu pacjentów wymaga rozpoczęcia rehabilitacji po przebyciu udaru niedokrwiennego. Jest to praca, która ma pomóc odzyskać utracone w wyniku udaru funkcje. Rehabilitanci pracują nad mową pacjentów, ich usprawnianiem ruchowym. Wykorzystywane są także metody fizjoterapeutyczne. Rehabilitacja zwykle jest żmudna i długotrwała oraz wymaga systematyczności i chęci pacjenta do współpracy.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.
