Zamknięciu naczynia tętniczego towarzyszy pojawienie się u danej osoby w sposób nagły objawów, które są związane z nieprawidłowościami funkcjonowania mózgu. Bardzo często odpowiedzialność za takie zmiany ponosi miażdżyca, która doprowadza do zwężania się światła tętnic zarówno mózgowych, jak i tych, które doprowadzają krew do mózgu – mowa tutaj o tętnicach szyjnych czy kręgowych. Ponadto czynnikiem przyczyniającym się do wystąpienia udaru niedokrwiennego jest nadciśnienie tętnicze krwi.
Wśród osób szczególnie narażonych na wystąpienie u nich udaru niedokrwiennego mózgu są pacjenci z migotaniem przedsionków, leczący się z powodu cukrzycy. Do rozwoju choroby predysponują niewielka aktywność ruchowa, spożywanie nadmiernej ilości alkoholu, podwyższenie stężenia cholesterolu we krwi oraz palenie papierosów.
Czas trwania objawów świadczących o udarze niedokrwiennym mózgu pozwala na wyeksponowanie – po pierwsze – TIA, czyli przemijających napadów niedokrwienia mózgu. Ich wyróżnikiem jest to, że symptomy pojawiają się i ustępują w czasie krótszym niż doba. Może się też zdarzyć, iż objawy wystąpią i całkowicie ustąpią w trakcie 3 tygodni, nazywa się wówczas taki udar „odwracalnym”.
Natomiast, jeśli symptomy nie ustąpią po 3 tygodniach, klasyfikuje się udar jako „dokonany”. Zawsze objawy udaru niedokrwiennego są w sposób nierozłączny związane z tętnicą, która ulega zamknięciu. Jeszcze ściślej mówiąc – objawy pochodzą z tego ośrodka, z tej części mózgu, która będzie niedotleniona. Dość charakterystyczne dla udaru niedokrwiennego są objawy polegające na niedowładach kończyn górnych i dolnych. Często występują niedowłady związane z jedną połową ciała. Czasami odnotowuje się zaburzenia czucia dotyku, bólu, temperatury w obrębie kończyn czy też na twarzy. Pacjenci zgłaszają się także do lekarza, gdy obserwują u siebie zaburzenia widzenia – mają oni wrażenie, jakby ich pole widzenia uległo zawężeniu. Tak też może objawiać się udar.
Zaburzenia równowagi, niespodziewane padanie na jedną stronę mogą także być spowodowane udarem. Dość często spotyka się pacjentów, którzy mają afazję, czyli całkowitą utratę zdolności mowy. Prezentowane przez pacjentów objawy związane z udarem mogą dotyczyć trudności w poruszaniu gałkami ocznymi. Nierzadko występują również zaburzenia świadomości.
Jeżeli zaobserwujemy u siebie lub u kogoś powyżej wymienione objawy, trzeba pamiętać, że czas jest naszym głównym sprzymierzeńcem. Im szybciej taki pacjent zostanie zdiagnozowany, tym lepiej. Dana osoba powinna zostać przywieziona do szpitala, w którym lekarz dyżurujący ma obowiązek ocenić stanu ogólnego pacjenta i zbadać go. Zwykle już na tym etapie pobiera się krew w celu wykonania badań laboratoryjnych.
Taką osobę bezwzględnie powinien zbadać lekarz neurolog. Nieprawidłowości zaobserwowane w trakcie badania neurologicznego obligują do wykonania badania obrazowego, którym zwykle jest tomografia komputerowa głowy. Czasami zleca się w dalszej kolejności wykonanie USG tętnic szyjnych, aby ocenić drożność naczyń, które doprowadzają krew do mózgu.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.