Każdy ma inny temperament, rodzimy się z pewnymi cechami, które określają kierunki rozwoju naszej osobowości, zainteresowań oraz talentów. Nieśmiałość jest cechą częściowo nabytą, jednakże dzięki odpowiednim zabawom i motywacji możemy zachęcić dziecko do kontaktów z rówieśnikami, dzięki czemu nauczy się pokonywać swoją nieśmiałość.
Dziecko izolowane
Bardzo nieśmiali rodzice mają nieśmiałe dzieci. Jeśli dorosłym, na których wzoruje się dziecko, brakuje pewności siebie, otwartości wówczas dziecko powiela ten wzorzec stając się nieśmiałe i zakompleksione. Optymiści i ludzie otwarci na nowe doświadczenia mają bardziej śmiałe dzieci, ponieważ częściej uczestniczą one w różnych sytuacjach społecznych, poznając innych ludzi.
Nieśmiali rodzice bardzo często nieświadomie izolują swoje dzieci, unikając wychodzenia na osiedlowy plac zabaw w czasie, gdy korzysta z niego większa ilość dzieci. Spotykają się oni w ściśle określonym wąskim gronie przyjaciół, wśród których czują się bezpiecznie. W przyszłości tak właśnie będzie zachowywało się ich dziecko, ponieważ uzna, że spotykanie obcych osób nie jest bezpieczne lub pożądane.
Jak pomóc nieśmiałemu dziecku?
Kiedy zauważymy, że nasze dziecko ma trudności z nawiązywaniem kontaktów, unika innych dzieci i chowa się za naszymi plecami w niemal każdej społecznej sytuacji, wówczas powinniśmy podjąć kroki, które ułatwią dziecku przełamywanie nieśmiałości. Najważniejsze jest zapewnienie naszemu maluszkowi kontaktu z innymi dziećmi. Idź z nim do piaskownicy, na plac zabaw, zapraszaj do siebie znajomych z dziećmi.
Na początku rodzic powinien towarzyszyć dziecku w zabawach próbując nawiązywać kontakt z dziećmi i inicjować wspólną zabawę. Potem stopniowo warto wycofywać się pozwalając dziecku na samodzielne działanie. Po takim treningu uczęszczanie do przedszkola stanowi bardziej zaawansowany trening umiejętności interpersonalnych, które pomogą zmniejszyć nieśmiałość dziecka.
Co jeszcze według Was jest ważne w tej kwestii? Jakich błędów się wystrzegać, a jakich zasad trzymać?