Zastanówmy się czy doszukiwanie się u niemowląt cech konkretnego temperamentu jest potrzebne. W tym wieku najważniejsze jest zaspokajanie potrzeb maluszków, tulenie ich i zapewnianie bliskości i poczucia bezpieczeństwa. Z czasem pojawia się konieczność wychowywania. Niezmiernie ważne jest w pierwszej kolejności rozpoznanie cech osobowości maluszka, a dopiero potem dopasowanie do nich odpowiednich wzorców wychowania. Trzeba rozpoznać temperament dziecka, otworzyć się na dotarcie do niego i przyjęcie takiego, jakim jest. Trudno jest wymagać od pociechy rzeczy niezgodnych z zestawem wrodzonych cech. Wzajemne tarcia mogą doprowadzić do wielu sprzeczek i konfliktów.
Jaki więc temperament ma Twoje dziecko? Dojdziesz do tego, posiłkując się opisem cech charakterystycznych dla każdego z nich. Wyróżnić można cztery typy temperamentów: sangwinik, melancholik, choleryk, flegmatyk. Każdy z nich charakteryzuje się innymi cechami:
MELANCHOLIK – „temperament słaby”, wrażliwość, męczliwość, mała ruchliwość, upatrywanie w sobie kompleksów, apatyczność, trudność z podejmowaniem decyzji, nieufność, zamknięcie w sobie, wycofanie, pamiętliwość.
CHOLERYK – duża ruchliwość, energiczność, żywotność, ale z trudnością równoważenia, samodzielność, głośne i nerwowe mówienie, średnie wyniki w nauce, upartość, wybuchowość.
FLEGMATYK – zrównoważony emocjonalnie, ale powolny w reakcjach, powolność mylona często z lenistwem, spokój i opanowanie, lękliwość, małomówność.
Żeby było jeszcze trudniej, to powyższe rodzaje temperamentów rzadko występują w izolacji, częściej przeplatają się. Najważniejsza jest akceptacja cech własnego dziecka. Nie jest ono w stanie zwalczać w sobie określonych przejawów osobowości. Nasz temperament z pewnością też nie należy do łatwych. W chwilach wzajemnego tarcia zachowujmy spokój i kochajmy malucha takim jaki jest.
Jaki temperament rozpoznaliście u swojego dziecka? Do którego opisu najbardziej pasuje jego zachowanie?
