Na postawione pytanie istnieje tylko jedna prawidłowa odpowiedź: każda. Zaleca się słuchanie przez dzieci muzyki klasycznej w ogóle. Inna sprawa, na ile okaże się ona dla owych szkrabów interesująca, łatwo przyswajalna, itd. Zakładając, że zaczniemy puszczać swoim pociechom niektóre nadmiernie skomplikowane kompozycje współczesne, możemy w ten sposób szybko zniechęcić potencjalnego miłośnika gatunku.
Gdy mowa więc o dobieraniu muzyki klasycznej dla dziecka, niech będzie ona taką, w której określnik odnosi się również do daty powstania. Poprzestańmy na dawnych mistrzach. Puszczajmy dzieciom Mozarta, Beethovena, Haydna, Chopina, itd. Wybitnych twórców jest wielu. Starajmy się stworzyć pewien przekrojowy, reprezentatywny wybór, jeżeli naszą ambicją będzie zapoznanie dziecka z szerokim repertuarem. Niech znajdzie się miejsce zarówno dla kompozycji na sam fortepian, jak i tych rozpisanych na całą orkiestrę, łatwo strawnych utworów, jak i skomplikowanych fug. Obcowanie ze zróżnicowanym zbiorem pomoże rozwinąć nie tylko zdolności intelektualne pociechy, lecz również wpłynie dodatnio na jego słuch muzyczny. Kto wie, może sam zapragnie nauczyć się grać na którymś z instrumentów, który usłyszy?
Jeżeli nie chcemy samodzielnie eksperymentować z wybieraniem utworów, to możemy zdać się na ofertę wydawniczą skierowaną do osób potrzebujących w tym zakresie. Dobrym punktem wyjścia, pierwszą składanką muzyki klasycznej (jakkolwiek dziwnie nie brzmiałoby to zestawienie) dla naszego dziecka powinna być „Klasyka Bobasa”, przygotowana przez holenderskiego kompozytora Raimonda Lapa. Jak widać po samym tytule, te same tytuły polecane są zarówno dla niemowląt, jak i dla większych dzieciaków. Zresztą, również dorośli z przyjemnością mogą (i powinni) ich słuchać. Muzyka klasyczna ma bowiem to do siebie, że jest uniwersalna.
Jakiej muzyki słuchają Wasze dzieci? Czy mają swoje ulubione utwory? Wypowiedzcie się w komentarzu.
