Nie ma gotowej odpowiedzi określającej minimalny wiek malca pozwalający na samodzielnie pozostawienie w domu. Tak naprawdę tylko rodzic wie na jakim etapie rozwoju jest jego dziecko. W jednych domach bez problemu będzie można zostawić samego siedmiolatka, w innych strach będzie pozostawić dziesięciolatka.

Najważniejsze jest wcześniejsze przymierzenie się do samodzielnego pozostawiania. Lepiej nie robić tego znienacka, nawet jeśli zmusi nas do tego sytuacja. Rodzice muszą przygotować dziecko, porozmawiać z nim, uzyskać jego zgodę. Dziecko powinno wykazać chęć i gotowość oraz samodzielność. Jak to sprawdzić? W miarę możliwości pozwólmy szkrabowi na pójście do pobliskiego sklepu. Sprawdźmy czy dziecko jest w stanie przestrzegać ustaleń. Poza tym takie sytuacje są świetną okazją do rozwoju samodzielności. Niemniej dzieci poniżej dziesiątego roku życia raczej nie powinny pozostawiać same, tym bardziej na długi czas. Lepiej jest stosować zasadę ograniczonego zaufania, gdyż nawet dom, w którym na co dzień żyjemy, pełny jest niebezpieczeństw. Nigdy nie wiadomo na jaki pomysł wpadnie pociecha. W wyjątkowych sytuacjach o pomoc możemy poprosić zaprzyjaźnioną sąsiadkę, która pod naszą nieobecność zajmie się małym sąsiadem lub będzie zaglądać do niego w domu.

Zanim dojdzie do pozostawienia dziecka samego w domu konieczne jest ustalenie reguł oraz bezwzględnych zasad bezpieczeństwa. Uczulmy córkę lub syna, aby nikomu nie otwierało drzwi, nawet jeśli usłyszy dość znajomy głos oraz aby nie odbierało telefonu i domofonu. Najlepiej, żeby dziecko udawało, ze nie ma nikogo w domu. Zapewnijmy, ze rodzice mają klucze i bez problemu wejdą do mieszkania. Szczegółowego omówienia wymagają zakazy i nakazy, między innymi zakaz włączania kuchenki gazowej, otwierania okien i zapraszania kolegów. Pozwólmy córce lub synowi na zadawanie pytań i wyjaśnijmy wszelkie wątpliwości.

Dla pewności przećwiczmy z dzieckiem różne możliwości i sposób zachowania się. Zadbajmy o ciekawy sposób spędzania czasu, aby pociecha miała czym się zająć pod naszą nieobecność. Wtedy szybciej upłynie czas samotnie spędzany. I co ważne, gdy opuszczamy mieszkanie, zostawiając w nim samego szkraba, nie zapomnijmy zamknąć drzwi na klucz.

W jakim wieku Wasze dziecko zaczęło samo zostawać samo w domu? Jakich rad mu udzieliliście? Podzielcie się doświadczeniami.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułCo, jak widzi noworodek?
Następny artykułOd kiedy dziecko może samo chodzić do szkoły?

Anna Chmielewska – pedagog szkolny, trener szybkiego czytania oraz – przez pewien czas – nauczyciel wspierający w integracyjnym oddziale zerowym. Dodatkowo ukończyła studia z zakresu edukacji elementarnej i terapii pedagogicznej. Współpracowała z jednym z serwisów edukacyjnych, pisząc artykuły dla rodziców oraz tworząc karty pracy dla maluchów i uczniów.

Nasz specjalista pisze o sobie:

Od zawsze lubiłam pomagać. Czynnie angażowałam się w działania woluntarystyczne, zwłaszcza w  pomoc rodzinom z problemem alkoholowym. Po studiach rozpoczęłam pracę w szkole i tak zostało do dziś. Obecnie pracuję w szkole z oddziałami integracyjnymi, co jest dodatkowym wyzwaniem dla pedagoga. Lubię to, co robię, ale jednocześnie szukam nowych wyzwań. Jako trener szybkiego czytania poszerzam możliwości ludzkiego mózgu, a pisząc artykuły w serwisach, dzielę się tym, co wiem.

Odskocznią od życia zawodowego są dla mnie książki oraz zacisze domowe, zapach namiętnie pieczonych ciast i aromat świeżo zaparzonej kawy. No i rozmowy przy stole – o marzeniach, pragnieniach i nadziejach.

Od kilku miesięcy odnajduję szczęście w macierzyństwie, w odkrywaniu świata przez cudowną małą istotkę. Życie nabiera  innej jakości, już nie trzeba tak się śpieszyć...

Pisanie jest dla mnie pasją, zamykaniem w słowa własnych doświadczeń, wiedzy i myśli. Jest spotkaniem z czytelnikami, ale też z samą sobą...

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here