Terapia z dzieckiem niedosłyszącym może być przeprowadzana w bardzo różnorodny sposób. Najważniejszą zasadą jest jej jak najwcześniejsze rozpoczęcie. Do tego rehabilitacja musi być systematyczna i atrakcyjna dla dziecka. Dziecko, jeśli tego wymaga rodzaj niedosłuchu, może być zaparatowane i wtedy pracujemy nad jak najlepszymi efektami, by wzmocnić to słyszenie. Czasami jest również tak, że dziecko jest w trakcie leczenia przyczyn niedosłuchu. Nie zwalnia to rodziców z obowiązku szukania odpowiednich metod terapii i wdrożenia jej w życie swojego dziecka. Dzieci z niedosłuchem mają bowiem bardzo różne kłopoty z rozróżnianiem głosek, dźwięków, często nie potrafią zrozumieć cichej rozmowy, uboższe staje się ich słownictwo. Widząc te wszystkie kłopoty dziecko wymaga niewątpliwie odpowiedniej terapii logopedycznej, ćwiczeń kształtujących prawidłowe słyszenie i rozróżnianie dźwięków, terapii na poziomie nauki prawidłowej wymowy głosek.
Dzieci z niedosłuchem mogą mieć bardzo dużo ciekawych form terapii, by coraz lepiej radzić sobie ze swoją wadą. Terapia dziecka ukierunkowana głównie na wzmocnienie słuchu daje bardzo dobre efekty szczególnie u małych dzieci. Dzieci uczą się poprzez naśladowanie dźwięków z otoczenia, odgłosów zwierząt, słuchanie zróżnicowanej muzyki prawidłowo rozpoznawać to co słyszą. Niedosłuch powoduje również zaburzenia w odbiorze dźwięków dlatego tak ważne są dla dziecka nieustanne ćwiczenia. Oprócz słuchania dźwięków terapeuta pracuje z dzieckiem nad jego prawidłową wymową. W tym celu stosuje się np. masaż logopedyczny, różnego rodzaju wierszyki, które pomagają prawidłowo nauczyć się wymowy. Logopeda wprowadza w terapii dziecka wszystkie elementy kształtujące prawidłową naukę mowy. W tym celu można z dzieckiem ćwiczyć np. dmuchanie piórka, baniek, kłębków waty. Stosuje się u dziecka liczne powtórzenia sylab, wyklaskiwanie w rytm wyrazów, ćwiczenia związane z prawidłową lokalizacją dźwięków. Często u dzieci z niedosłuchem ta sfera jest zaburzona. Dzieci uczą się rozpoznawania skąd dobiega dźwięk np. gramy na bębenku w różnych miejscach w pokoju lub mieszkaniu. U dzieci pojawia się też kłopot rozumienia mowy w hałasie lub nierozumienia mowy cichej szeptu. Uczymy dziecko różnicować dźwięki w otoczeniu. Stosuje się w tym przypadku różne formy ćwiczeń kształtujących tę umiejętność.
Uwaga!
Terapia dziecka z niedosłuchem ukierunkowana jest również na inne sfery rozwoju. Dziecko uczy się poprzez wykorzystanie innych narządów wspomagających słyszenie lepiej rozwijać inne zmysły. Dziecko poprzez ćwiczenia ruchowe kształtujące zmysł równowagi niejako wspomaga zaburzony zmysł słuchu. Często do tego rodzaju ćwiczeń włączany jest element dźwiękowy dziecko np. poprzez słuchanie określonego dźwięku musi wykonać jakiś ruch. Mogą to być zabawy poprzez wykorzystanie instrumentu i ruchu. Np. na dźwięk bębenka dziecko musi wskoczyć do koła.
Możliwości terapii dziecka z niedosłuchem jest bardzo wiele. Rehabilitacja ukierunkowana jest głównie na wzmacnianie narządu słuchu gdzie właśnie w jego obrębie zaistniały określone dysfunkcje. Dziecko niedosłyszące musi nauczyć się prawidłowego rozróżniania dźwięków, poprawnego wypowiadanie wyrazów, wzmacniana innych zmysłów, by stymulować dodatkowo słuch. Odpowiednio prowadzona terapia przynosi bardzo dobre wyniki. Dzieci mogą swobodnie porozumiewać się ze swoimi rówieśnikami, nawiązywać kontakt z otoczeniem, uczyć się i bawić.
Mieliście/ macie kontakt z dzieckiem niedosłyszącym? Wiecie, jak wygląda jego terapia? Jeśli tak, podzielcie się swoimi doświadczeniami.
