Co to jest dyskalkulia?

Wiele osób niemiło wspomina lekcje matematyki. Tłumaczą dumnie, że mają umysł humanistyczny, a wiedza z dziedzin ścisłych jest zbyt trudna. W rzeczywistości trudności w uczeniu się matematyki spowodowane były brakiem systematyczności, która stanowi niezbędne minimum w procesie przyswajania tego typu informacji, nieodpowiednim podejściem nauczyciela, który nie potrafił jasno wyłożyć przedmiotu. Mogły być też spowodowane dyskalkulią skutecznie uniemożliwiającą przyswojenie niektórych danych matematycznych.

Przyczyny
Bardzo ważne jest odróżnienie dyskalkulii od zwykłych trudności w uczeniu się, które mogą być powodowane różnymi czynnikami: złą sytuacją rodzinną, niedożywieniem dziecka, zaburzeniami natury psychicznej. Zdarza się także, iż dziecko na pewnym etapie nie osiągnęło dojrzałości umożliwiającej opanowanie wiedzy matematycznej. Kiedy jednak trudności w uczeniu się matematyki występują mimo znormalizowanej sytuacji rodzinnej i środowiskowej, mają określone objawy oraz idą w parze z dysleksją, wówczas najprawdopodobniej mamy do czynienia z dyskalkulią. Specyficzne trudności w uczeniu się matematyki mogą być warunkowane genetycznie. Zdarza się także, iż pojawiają się w procesie uszkodzenia mózgu.

Objawy
Osoby, u których zdiagnozowano dyskalkulię najczęściej nie potrafią operować liczbami, czasem nawet ich nie rozpoznają. Mają także znaczne trudności z liczeniem oraz przyswojeniem geometrii. Najczęstsze trudności matematyczne dotyczą:

– zapamiętania, rozróżniania i porządkowania cyfr i liczb zarówno w kolejności rosnącej, jak i malejącej;
– przyswojenia tabliczki mnożenia, liczenia w pamięci i na palcach;
– rozwiązywania zadań z treścią (dobrania odpowiedniego działania, pamiętania operacji niezbędnych do rozwiązania tego typu zadań, wyobrażenie sobie treści zadań tekstowych);
– problemów z odczytaniem, rozumieniem i identyfikowaniem symboli matematycznych oraz schematów graficznych;
– nauki geometrii;
– posługiwania się terminologią i pojęciami matematycznymi.