Dlatego też tak ważne jest monitorowanie poziomu podstawowych wskaźników płynności finansowej i w razie ich odchyleń od wielkości optymalnych wprowadzanie niezbędnych modyfikacji w strukturze aktywów obrotowych lub zobowiązań krótkoterminowych przedsiębiorstwa.
Płynność finansową przedsiębiorstwa można wyznaczać w ujęciu statycznym i dynamicznym, korzystając przede wszystkim z danych ujętych w bilansie (odnoszących się do aktywów obrotowych i zobowiązań krótkoterminowych), jak również w innych częściach sprawozdania finansowego firmy, w tym w rachunku przepływów pieniężnych, przy czym analiza bazująca na danych pochodzących z rachunku przepływów pieniężnych jest rzadko stosowana w praktyce ze względu na większą trudność w interpretacji danych.
Przy wyznaczaniu płynności finansowej w ujęciu statycznym bierze się pod uwagę zależność pomiędzy aktywami obrotowymi (i poszczególnymi ich częściami) a zobowiązaniami krótkoterminowymi. W skład aktywów obrotowych przedsiębiorstwa wchodzą zapasy, należności krótkoterminowe, inwestycje krótkoterminowe (obejmujące m.in. środki pieniężne, stanowiące najbardziej płynny składnik aktywów) oraz kategoria krótkoterminowych rozliczeń międzyokresowych (mówimy tu o tzw. rozliczeniach międzyokresowych czynnych, gdyż istnieje też kategoria rozliczeń międzyokresowych biernych, ujętych w pasywach bilansu). Natomiast za zobowiązania krótkoterminowe – zgodnie z ustawą o rachunkowości – są wszystkie zobowiązania przedsiębiorstwa o terminie wymagalności do 12 miesięcy.
Jak zatem można w najprostszy sposób wyznaczyć płynność finansową firmy? Służą temu trzy zasadnicze wskaźniki: wskaźnik płynności bieżącej, wskaźnik płynności szybkiej oraz wskaźnik płynności gotówkowej.
W przypadku wskaźnika płynności bieżącej badana jest relacja sumy aktywów obrotowych przedsiębiorstwa do jego zobowiązań krótkoterminowych (a zatem korzystając z bilansu należy wziąć pod uwagę wartość punktu B aktywów, dzieląc ją przez wartość punktu B.III pasywów). Za optymalną uważana jest wartość wskaźnika mieszcząca się w przedziale od (1,2-2,0). Wartość wskaźnika płynności bieżącej mniejsza niż 1,2 wskazuje na zagrożenie bezpieczeństwa finansowego przedsiębiorstwa, natomiast większa niż 2 – na zbyt wysoki udział aktywów obrotowych w stosunku do zobowiązań krótkoterminowych, co może negatywnie wpływać na rentowność przedsiębiorstwa.
Wskaźnik płynności szybkiej liczony jest jako relacja aktywów obrotowych, od których odejmuje się najmniej płynną ich część, czyli zapasy, oraz rozliczenia międzyokresowe do zobowiązań krótkoterminowych. Wskaźnik ten obrazuje stopień pokrycia zobowiązań krótkoterminowych firmy płynnymi aktywami, a zwłaszcza należnościami i środkami pieniężnymi. Jego wartość optymalna oscyluje wokół wartości 1 i oznacza bilansowanie się aktywów i zobowiązań bieżących.
Natomiast wskaźnik płynności gotówkowej badany jest jako wartość środków pieniężnych (widniejących w pozycji B.III.1.c aktywów) do wartości zobowiązań krótkoterminowych firmy. Przy jego pomocy można ocenić, jaki procent zobowiązań bieżących przedsiębiorstwa może zostać natychmiast uregulowana za pomocą posiadanych przez firmę środków pieniężnych.
Dlaczego szukacie takich informacji? Czy okazały się pomocne?
