Ważne, żebyśmy wiedzieli jak dany kolor wygląda w czerni-bieli. Dodatkowo, większą wagę w fotografii czarno-białej przykładamy do kontrastu zdjęcia i faktury, bo odcienie szarości uwypuklają te elementy zdjęcia właśnie poprzez brak koloru.
Jeżeli jednak ubierzemy modelkę w białą bluzkę i czarną spódnicę możemy mieć problem ze zrównoważeniem bieli i czerni. I chociaż powinno się robić zdjęcia tak, żeby czernie były czarne, a biele białe (także w fotografii kolorowej), to nie możemy doprowadzać do wypalenia świateł lub niedoświetlenia ciemnych partii zdjęcia.
Nastrój jest bardzo ważny na fotografii. W przypadku zdjęć kolorowych możemy go uzyskać już za pomocą kolorów. W fotografii czarno-białej musimy bardziej się postarać i stworzyć go za pomocą sposobu oświetlenia lub skali tonalnej obrazu. Za nastrój, w niektórych przypadkach, odpowiedzialne jest także ziarno, nazywane w fotografii cyfrowej szumem.
Ziarnistość jest elementem, efektem ubocznym wysokiej czułości, który bardzo dobrze wygląda na zdjęciach czarno-białych w odróżnieniu od kolorowych, gdzie najczęściej tylko przeszkadza. Ziarno nadaje portretom artystyczny wygląd.
Czarno-białe fotografie, z zasady są bardziej wymowne, bogatsze w treść niż kolorowe. Ważne, aby dobrze dobrać temat lub motyw do odcieni szarości. Fotografia czarno-biała raczej nie sprawdza się w dzisiejszych czasach w fotografii użytkowej, na przykład, w reklamie czy modzie. Co prawda, robi się takie zdjęcia, są one jednak nieliczne i muszą w dobitny sposób uzasadniać rezygnację z koloru. W fotografii artystycznej jest inaczej. Tutaj treść, forma, faktura, ogólna wymowa fotografii ma większe znaczenie.
Jak długo fotografujecie? Co najczęściej? Jakiego sprzętu używacie? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
