Jaka gitara elektryczna na początek?

Powody mogą być różne: gitary elektryczne o specyficznej budowie są często przeznaczone do określonego typu muzyki. Oczywiście na każdej gitarze możemy zagrać wszystko, lecz różnica będzie wtedy brzmiała inaczej, a dla przyzwyczajonych do konkretnego dźwięku może nawet nieco dziwniej. Wiadomo na przykład, że typ SG (z dwoma „rożkami”) sprawdza się najlepiej w metalu, hard rocku, itd, a z kolei Stratocaster w lżejszych gatunkach – jest to uzależnione od tak zwanych pick-upów, lecz wdawanie się w kwestie techniczne nie jest tu koniecznie. Są oczywiście typy w miarę uniwersalne i w nie należy celować na początek. Podstawowa rada jest więc prosta: nie sugerować się zbytnio wyglądem. Oczywiście sprzęt musi się podobać, lecz decydujące powinny być kwestie jakości jego wykonania. Lepiej grać na brzydkim sprzęcie dobrej jakości niż pięknym bublu.

By nie naciąć się na marny produkt „gitaropodobny”, nigdy nie kupuj instrumentu w markecie czy w ogóle jakimkolwiek tego typu miejscu. Nie daj się zwieść niskiej cenie – takie towary nadają się tylko na śmietnik ze względu na liczne mankamenty i niedoskonałości, których, jeżeli dopiero rozpoczynasz przygodę z gitarą, możesz nie zauważyć. Gitara może na przykład nie stroić, przez co psuć będzie nam tylko słuch. Nauka gry na kiepskim sprzęcie to mordęga i może zniechęcić.

Oczywiście nie popadajmy w przesadę – nie trzeba od razu wydawać tysiąca złotych czy celować tylko w rozpoznawalne na całym świecie marki jak Fender. Myślę jednak, że rozsądną półką będzie granica pięciuset złotych. W tej cenie można już znaleźć dobre instrumenty, które nawet bez wstępnej regulacji brzmią dobrze, a przede wszystkim pozwalają skupić się na bezstresowej nauce gry zamiast na walce z wadami wykonania.