Jaką lustrzankę wybrać dla amatora?

Aparat z matrycą typu APS-C (w Nikonie) czy Crop (w Canonie) w zupełności nam wystarczy. Poza tym, obiektywy do takich lustrzanek są znacznie tańsze niż do aparatów z matrycą pełnoklatkową, także nie będziemy musieli wydawać tysięcy złotych na nowe szkło. Jeżeli chodzi o ilość pikseli na matrycy to 12 milionów będzie aż nadto. Tak naprawdę matryce 21 milionowe lub 39 milionowe potrzebne są przy fotografowaniu mody lub fotografii reklamowej.

Warto natomiast zwrócić uwagę na programy tematyczne. Dobrze, jeśli będziemy mieli możliwość ustawiania ekspozycji w trybie manualnym, ponieważ znacząco przyczyni się to do rozwoju naszych umiejętności. Tak naprawdę nie ma sensu kupować zaawansowanej technologicznie lustrzanki tylko po to, żeby cały czas pstrykać zdjęcia w trybie automatycznym lub półautomatycznym. Programy typu: portret, krajobraz, zdjęcia nocne itd. są mniej ważne. Przydadzą się zwłaszcza tryby preselekcji przysłony i czasu naświetlania oraz wspomniany już tryb manualny. Niektóre amatorskie modele oferują także możliwość tworzenia własnych programów tematycznych.

Istotną rzeczą jest funkcja wstępnego podnoszenia lustra, możliwość ustawiania balansu bieli w stopniach Kelvina jak i według własnego wzorca.

W większości modeli amatorskich mamy do wyboru tylko dwa systemy pomiaru światła: matrycowy i centralnie ważony. Nieliczne oferują jeszcze pomiar punktowy czy cząstkowy.

Dobrze jeśli aparat ma sprawny i szybki autofokus, czyli automatyczny system ustawiania ostrości. 9-cio punktowy system ustawiania ostrości w zupełności wystarczy. Ważną rzeczą jest możliwość rejestrowania zdjęć w formacie RAW. W zasadzie wszystkie współczesne lustrzanki oferują ten format zapisu plików, ale wspominam o tym, gdyby ktoś rozważał zakup starszych, używanych modeli. RAW jest może bardziej skomplikowany w obróbce i nie można tych plików od razu zobaczyć na monitorze, tak jak popularnych jpeg’ów, ale duże i bezstratne możliwości edycyjne tych plików są godne uwagi.