Dwa warianty, cztery pozycje
Opcje walutowe funkcjonują w dwóch możliwych wariantach (podobnie jak ich odpowiedniki ustanowione na innych instrumentach bazowych):
Opcja call (opcja zakupu) – daje nabywcy prawo do zakupu danej waluty po określonym kursie. Warto zauważyć, że prawo nie jest równoznaczne z obowiązkiem – to nabywca opcji decyduje, czy skorzysta ze wspomnianej ewentualności. W zamian musi on uiścić odpowiednią płatność – premię opcyjną.
Opcja put (opcja sprzedaży) – uprawnia nabywcę do sprzedaży danej waluty po określonym kursie. Podobnie jak w przypadku opcji call posiadacz opcji nie jest zobligowany do jej zrealizowania, a ceną za prawo do decyzji jest premia.
W ramach kontraktu opcyjnego funkcjonują dwie strony: wystawca oraz nabywca. Wobec tego można wyróżnić cztery możliwe pozycje, które determinują obowiązki, prawa i korzyści:
Short put (sprzedaż opcji put) – pozycja zajmowana przez wystawcę opcji put, który w zamian za otrzymaną premię opcyjną zobowiązuje się do nabycia waluty po danym kursie.
Long put (nabycie opcji put) – pozycja nabywcy opcji put, który w zamian za opłaconą premię otrzymuje prawo do sprzedaży waluty po określonym kursie. Jego kontrahentem jest podmiot zajmujący pozycję short put.
Short call (sprzedaż opcji call) – pozycja zajmowana przez wystawcę opcji call, który w zamian za otrzymaną premię opcyjną zobowiązuje się do sprzedaży waluty po danym kursie.
Long call (nabycie opcji call) – pozycja nabywcy opcji call, który w zamian za opłaconą premię otrzymuje prawo do nabycia waluty po określonym kursie. Jego kontrahentem jest podmiot zajmujący pozycję short call.
Kwestia realizacji
W krajowym obrocie występują dwa podstawowe rodzaje opcji walutowych. Różnią się one pod względem możliwości realizacji praw opcyjnych. Nieporównywalnie większa swobodę zapewnia opcja amerykańska, której nabywca może zrealizować swoje prawo w określonym przedziale czasowym (pomiędzy datą nabycia oraz granicznym terminem wykonania). Opcja europejska nie przewiduje takiej możliwości. W związku z tym nabywca takiego instrumentu pochodnego może go zrealizować tylko w uprzednio ustalonej dacie realizacji. Pierwszy wariant występuje przede wszystkim w obrocie giełdowym. Natomiast opcje europejskiej najczęściej są nabywane poza rynkiem regulowanym.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.
