Statystyki te wskazują jak istotnym zjawiskiem są zagraniczne wyjazdy w celach zarobkowych. Według ekspertów w dziedzinie wyjazdów zarobkowych obiektami ekspansji Polaków są nie tylko kraje UE, ale nadal równie często Stany Zjednoczone, Kanada, Australia. Wielu Polaków rozważa wyjazd zagraniczny do krajów spoza UE, ale nie wie jak się do tego zabrać. Dla czytelników, którzy chcieliby przygotować się do poszukiwania pracy w krajach nie należących do UE podajemy istotne wskazówki.
Po pierwsze dobre przygotowanie. W tym zakresie warto zastanowić się nad motywami wyjazdu, pamiętając, że wbrew obiegowym opiniom zagranicą może wcale nie być łatwiej zdobyć pracy. Dobrze by zatem było, gdyby poza poszukiwaniem pracy za wyjazdem przemawiał jeszcze przynajmniej jeden argument np. poznanie innej kultury, wizyta u krewnych. Będzie to swoisty „plan B” w przypadku niepowodzenia. Przed wyjazdem warto dowiedzieć się jakie są warunki zatrudnienia, obowiązujące obcokrajowców przepisy prawne w kraju, do którego zmierzamy. Warto poszerzyć ogólną wiedzę o danym kraju oraz poznać zwyczaje, przekonania jego obywateli. Przydatne może być skorzystanie ze strony: http://poradnik.poland.gov.pl/. Ważne jest, aby umieć skontaktować się z placówką dyplomatyczną, może w tym pomóc wyszukiwarka: http://bazateleadresowa.poland.gov.pl/.
Dla kogo praca poza UE? Zasadniczo najbardziej poszukiwani są wysoko wyspecjalizowani specjaliści z obszarów technicznych, budowlanych, medycznych w zakresie usług, a także inżynierowie. Najczęstszym miejscem wyjazdów zarobkowych, poza krajami UE, są Stany Zjednoczone, które jednak ograniczają ilość pracowniczych wiz do 140 tys. rocznie.
Warto jednak podkreślić, że istnieje pięć grup uprzywilejowanych w otrzymywaniu wiz, a mianowicie:
– wysoko wykwalifikowani w dziedzinie nauki, sztuki i biznesu,
– wybitni naukowcy, sportowcy,
– niektórzy członkowie zarządów i menedżerowie międzynarodowych firm,
– inwestorzy, zapewniający przynajmniej 10 nowych miejsc pracy,
– pracujący co najmniej dwa lata w zawodach nie należących do najchętniej wykonywanych w USA.
Z kolei w Australii premiowani są wykwalifikowani pracownicy gotowi do zamieszkania na prowincji. Wiza emigracyjna przyznawana jest dla określonych zawodów oraz w oparciu o to jakie są najpilniej poszukiwane na rynku profesje (można się z nimi zapoznać na stronie australijskiej ambasady).
Aby uzyskać wizę należy mieć określone wykształcenie, doświadczenie zawodowe (min. 3 letnie), znać język angielski (każdy kandydat musi zdać test IELTS) i nie przekraczać 45 roku życia. W krajach takich jak Kanada, Chiny, Indie czy RPA należy mieć ponadto ofertę zatrudnienia od pracodawcy.
Pracowaliście kiedyś poza granicami UE? Jakie były Wasze wrażenia z takiego pobytu zagranicą?