Pod stwierdzeniem działalności konkurencyjnej kryje się przede wszystkim ochrona interesów zatrudniającego. Warto zaznaczyć, że Kodeks Pracy nie wprowadza definicji tego pojęcia. W związku z tym zatrudniający ma duże możliwości, jeżeli chodzi o jego interpretację. Tym bardziej, że zagadnienie to opisywane jest w kilku innych aktach prawnych. W praktyce chodzi o zapobieganie sytuacjom, w których pracodawca może ponieść straty czy szkody, wynikające z wykonywania przez pracownika tej samej pracy (lub podobnej) na rzecz innego podmiotu czy adresowanego do tej samej grupy odbiorców.
Warto zaznaczyć, że pracownika mogą obowiązywać dwa rodzaje zakazu prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy: w czasie trwania stosunku pracy i po jego ustaniu.
Są one ważne tylko w sytuacji, gdy pracodawca zawarł z zatrudniającym umowę o zakazie konkurencji na piśmie. Może być ona samodzielnym dokumentem lub częścią umowy o pracy. Można ją podpisać z pracownikiem w dowolnym momencie. Jednak najczęściej stosowaną praktyką jest zawieranie jej już w chwili zatrudniania pracownika.
Działalność konkurencyjna wiąże się z:
– świadczeniem usług w oparciu o umowę o pracę, umowę o dzieło czy umowę zlecenie dla innych podmiotów konkurencyjnych wobec zatrudniającego;
– świadczeniem usług takich samych lub podobnych jak pracodawca bez pobierania za to wynagrodzenia;
– może to być prowadzenie działalności gospodarczej, która może być konkurencyjna dla zatrudniającego.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.
