Polskie prawo posługuje się terminem „żywych zwierząt gatunków niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi”.[1] Listę gatunków szczegółowo reguluje rozporządzenie ministra środowiska, gdzie można znaleźć dwie grupy zwierząt. Do pierwszej należą te najbardziej agresywne, które potrafią realnie zagrozić życiu lub zdrowiu ludzkiemu (kategoria I), do drugiej zaś pozostałe gatunki niebezpieczne (kategoria II).[2]
Zwierząt z tej listy (z obu grup) nie można ani posiadać, ani sprowadzać z zagranicy, ani też nimi handlować. Z tych zakazów zwolnione są tylko ogrody zoologiczne, cyrki, placówki naukowe oraz ośrodki rehabilitacji zwierząt.
Co jednak, jeśli zwykła osoba zapragnie mieć w domu lub ogrodzie któreś ze zwierząt zaliczanych do niebezpiecznych? Nie stoi wcale na straconej pozycji, jednak będzie musiała uzyskać na to pozwolenie regionalnego dyrektora ochrony środowiska. Kluczowe będzie dla niego podanie miejsca przetrzymywania oraz zapewnienia odpowiednich warunków, o których zadecyduje lekarz weterynarii i które ograniczą do minimum możliwość ucieczki zwierzęcia. Pozwolenie dotyczyć może jednak wyłącznie zwierząt zaliczanych do II kategorii, a więc tych mniej niebezpiecznych.[3]
Ważne!
To, że uzyskamy stosowne zezwolenie, nie znaczy, że będziemy mogli robić ze zwierzęciem co nam się podoba. W każdej chwili regionalny dyrektor ochrony środowiska będzie mógł zdecydować o kontroli warunków przetrzymywania zwierzęcia.
Do kategorii I, czyli zwierząt, wobec których obowiązuje całkowity zakaz przetrzymywania i hodowli zalicza się m.in.:
– czarną wdowę
– warana z Komodo
– grzechotnika pospolitego
– kobrę
– prawie wszystkie gatunki krokodyli
– goryla
– szympansa
– geparda
– nosorożca.
Do kategorii II, czyli zwierząt, na przetrzymywanie których można się starać o pozwolenie zalicza się m.in.:
– żmiję zygzakowatą
– grzechotnika kalifornijskiego
– aligatora chińskiego
– mrówkojada olbrzymiego
– wilka
– rysia
– żyrafę.
Liczącą setki pozycji listę zwierząt w obu kategoriach można znaleźć w rozporządzeniu ministra środowiska w sprawie gatunków zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi.
Za niestosowanie się do powyższych regulacji grozi kara aresztu lub grzywny.
Źródła:
[1] art. 73 ustawy o ochronie przyrody
[2] par. 1 rozporządzenia ministra środowiska z 3 sierpnia 2011 r. w sprawie gatunków zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi
[3] art. 73 ustawy o ochronie przyrody
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.
