Zwierzęta już przez samą obecność stwarzają atmosferę spokoju i wywołują określone uczucia. Zwierzęta wymagają tego, aby się nimi opiekować, można je głaskać, bawić się z nimi, okazać im czułość. Więź nawiązana ze zwierzęciem jest elementem terapii. Osoba chora czuje się lepiej mając kogoś przy sobie, mogąc go dotknąć. Czuje się mniej samotna, za to potrzebna i kochana. Osoby, które pozbawione zostały z jakiegoś powodu wiary w siebie i życie, ożywiają się na nowo, mając koło siebie zwierzę. Dlaczego tak się dzieje?
W dzisiejszym społeczeństwie, kiedy człowiekowi przyszło żyć w zatłoczonych miastach, zdominowanych rozwojem technologicznym, wśród tłumu, zatracił on wiele ze zdolności, jakimi cechują się zwierzęta, jak na przykład zdolność zrozumienia emocji, lojalność, umiejętność uczenia się, komunikacji z innymi, zabawa, altruizm. Dzisiaj większość z tych zdolności zapomniana jest w wyniku dominującego nad nami stresu.
Przez odejście od natury człowiek stał się bardziej samolubny, niekomunikatywny i odseparowany od innych. Brak nam czasu dla rodziny, przyjaciół, gdyż przebywamy głównie w pracy lub w drodze z jednego miejsca do drugiego. Kiedy już wrócimy do domu, jesteśmy tak zmęczeni, że nie mamy czasu na nic innego, poza oglądaniem telewizji.
Naukowcy dowodzą, że osoby, które zatraciły zdolność mówienia o sobie, komunikowania się z innymi, którzy żyją zamknięci w swoim świecie, pełnym samotności, otwierają się, przebywając ze zwierzęciem. Nabierają zdolności do tego, by werbalizować swoje problemy. Nie jest łatwo mówić o swoich emocjach, osoby poddane terapii ze zwierzęciem uczą się tego szybko.
Kiedy osoba nawiązuje kontakt ze zwierzęciem, wkracza w inny stan świadomości, inaczej zaczyna reagować na świat. Świadomość nabiera pewnych wzorców zachowań, związanych z konfrontacją z kochającym zwierzęciem. Poprzez niewerbalny kontakt ze zwierzęciem stajemy się częścią natury.
Uczymy się od zwierząt nie tylko lojalności, umiejętności wyrażania siebie, ale również bycia spontanicznymi. Obecność zwierzęcia w domu pomaga także wpływać pozytywnie na zachowanie rodziców, nie tylko dzieci. Uczymy się ochraniania innych w razie potrzeby, piękna i miłości, a także poświęcenia, nawet za cenę życia. Osoby poddane zooterapii szybciej otwierają się na świat i zaczynają w nim funkcjonować i nawiązywać kontakty z innymi ludźmi. Stają się szczęśliwi i pewni siebie.
Korzystaliście kiedyś z zooterapii? Jak oceniacie jej działanie?
