W czasie pracy indywidualnej zawodnik oraz trener mają okazję do wzajemnego poznania się. Jest to o tyle istotne, że wzajemne pozytywne relacje mogą przyczynić się do wzrostu zaangażowania obu stron.

Jeśli obie strony nie potrafią się porozumieć, jest to najczęściej znak, że może dojść do niezwiązania się drużyny. Efektem może być także nieumiejętność określenia wspólnych celów.

Trener podczas pracy z zawodnikiem powinien wziąć pod uwagę kilka aspektów:

– Dotychczasowe umiejętności zawodnika: każdy z graczy musi już na starcie posiadać umiejętności, które pozwolą mu na podjęcie treningów w drużynie. Jeżeli w grupie znajdzie się zawodnik o mniejszych umiejętnościach, może opóźniać przechodzenie zawodników do bardziej zaawansowanych ćwiczeń;

– Szybkość nabywania doświadczenia: jeżeli zawodnik szybko się uczy, to doskonały znak. Jeżeli jednak, pomimo ciągłych treningów, nie jest on w stanie zwiększyć swoich dotychczasowych umiejętności, popełnia błędy itp., trener powinien poświęcić mu nieco więcej czasu;

– Motywacja zawodnika: każdy trener powinien wiedzieć, czym kierują się jego zawodnicy. U jednych przeważa motywacja zewnętrzna, u innych wewnętrzna. Powinien potrafić wykorzystać tę wiedzę i umiejętnie posłużyć się nią, by zdopingować zespół do zaangażowanej gry;

– Potrzeby zawodnika: jeżeli trener dostrzeże, że dany zawodnik potrzebuje np. kilku dni odpoczynku, powinien zapewnić mu treningi relaksacyjne, które pomogą mu szybciej wrócić do formy. Jeśli z kolei dostrzeże, że gracz ma osobiste problemy, odbijające się na efektywności jego gry, powinien skierować go do psychoterapeuty lub poświęcić czas na rozmowę.

Drużyna stanowi swego rodzaju rodzinę. Ważne jest więc, aby zarówno poszczególni jej członkowie, jak i trener potrafili wspierać się i umiejętnie rozwiązywać wszelkie problemy czy konflikty. Dzięki temu więzi pomiędzy nimi będą silniejsze, a to z kolei przełoży się na ich motywację do gry oraz osiągane efekty.

Czy pracowaliście kiedyś indywidualnie z trenerem? Jak wspominacie tę współpracę? Dajcie znać w komentarzu.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułJak zdać międzynarodową maturę?
Następny artykułJak efektywnie się uczyć?

Magdalena Paluch – jest studentką V roku na kierunku: Psychologia Kliniczna w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej oraz pracownikiem Stowarzyszenia. Uczestniczyła w licznych zajęciach praktycznych, głównie w Środowiskowym Domu Samopomocy prowadzącym działalność terapeutyczną i rehabilitacyjną. W roku 2004 uzyskała także tytuł zawodowy fotografa artystycznego. Psychologia to jej pasja i wiąże z nią swoją zawodową przyszłość.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here