Lęk przed tłumem jest rodzajem fobii społecznej. Osoby nim dotknięte charakteryzuje:

obawa przed przebywaniem w zatłoczonych miejscach;

strach przed uszkodzeniem, ściśnięciem, bezdechem;

lęk przed tym, że jednostka nie będzie potrafiła poruszać się z tłumem;

chęć ucieczki.

Ponadto stwierdza się szereg objawów somatycznych, takich jak:

suchość w jamie ustnej;

kołatanie serca;

silny, niekontrolowany lęk;

potrzeba oddania moczu;

drżenie łydek i całego ciała;

przyspieszony i spłycony oddech;

zaczerwienienie (głównie twarzy i dekoltu);

bóle głowy i brzucha;

nudności i wymioty.

Osoby obciążone lękiem przed tłumem często unikają kontaktu z ludźmi w obawie, że nieoczekiwanie znajdą się w większej grupie osób. Często starają się znaleźć sobie bezpieczne miejsce, kryjówkę, która umożliwi im drogę ucieczki. Zdarza im się przygotowywać plan dnia, dzięki któremu unikną kontaktu z tłumem (np. poprzez unikanie planowania czynności wymagających opuszczenia domu w godzinach, gdy wszyscy jadą do, lub wracają z pracy). Paniczny lęk sprawia, że osoby takie stają się często domatorami. Jeśli istnieje możliwość załatwienia czegoś drogą telefoniczną lub przez Internet, one z pewnością z niej skorzystają. Również miejsca pracy starają się dobierać tak, by wyeliminować możliwość zetknięcia z większą grupą osób (np. duże firmy, fabryki).

Uwaga!

Fobie społeczne są oczywiście możliwe do wyeliminowania. Osoba dotknięta fobią musi sama zdecydować się na podjęcie leczenia. Najlepszym rozwiązaniem jest podjęcie terapii psychologicznej, podczas której terapeuta pomoże klientowi stopniowo pokonywać trudność. Dobrym rozwiązaniem dla osób odczuwających lęk przed tłumem będzie również trening asertywności oraz trening umiejętności społecznych.

Odczuwacie lęk przed tłumem? Czego się obawiacie? Jak próbujecie sobie radzić? Podzielcie się doświadczeniami.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułLęk przed samotnością – objawy, leczenie
Następny artykułLęk przed połykaniem – objawy, jak leczyć?

Magdalena Paluch – jest studentką V roku na kierunku: Psychologia Kliniczna w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej oraz pracownikiem Stowarzyszenia. Uczestniczyła w licznych zajęciach praktycznych, głównie w Środowiskowym Domu Samopomocy prowadzącym działalność terapeutyczną i rehabilitacyjną. W roku 2004 uzyskała także tytuł zawodowy fotografa artystycznego. Psychologia to jej pasja i wiąże z nią swoją zawodową przyszłość.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here