Lęk przed samotnością zalicza się do fobii społecznych, czyli zaburzeń lękowych pochodzących z grupy nerwicowych zaburzeń.
Do głównych objawów charakteryzujących lęk przed samotnością, zalicza się:
– paniczny strach przez opuszczeniem przez bliskie osoby, na których zależy jednostce;
– obawa przed odrzuceniem ze strony otoczenia;
– strach, że jednostka nie poradzi sobie sama w obliczu problemów nadchodzących z otaczającego ją świata;
– kurczowe trzymanie się bliskich, czyli próba posiadania kogoś w pobliżu na stałe;
– ciągłe poszukiwanie towarzystwa;
– nieumiejętność zrywania zawartych znajomości, które mimo wszystko nie są satysfakcjonujące.
Objawami somatycznymi, jakie można zaobserwować w przypadku ataku lęku, są:
– duszności lub zimne poty;
– drżenie całego ciała, głównie rąk;
– nieumiejętność skupienia myśli na czymś innym, niż brak obecności wokół nas ludzi;
– silny strach;
– kołatanie serca;
– łzawienie oczu;
– spłycony, przyśpieszony oddech.
Objawy towarzyszące lękowi przed samotnością mogą przerodzić się z czasem w lęk paniczny. Jeśli chory w porę nie rozpocznie leczenia, może popaść w poważne stany lękowe i depresję.
Uwaga!
Wskazana w tej sytuacji byłaby terapia psychologiczna. Fobie społeczne leczy się najczęściej za pomocą terapii poznawczo-behawioralnej. W przypadku silnych, głębokich objawów wskazane byłoby zastosowanie farmakoterapii (są to przeważnie leki antydepresyjne), jako uzupełnienia leczenia psychologicznego. Ponadto, osoba obciążona lękiem przed samotnością może skorzystać w treningu asertywności oraz kompetencji społecznych.
Odczuwacie lęk przed samotnością? Czego najbardziej się obawiacie? Jak próbujecie sobie radzić? Podzielcie się doświadczeniami.
