U podstaw nerwicy leży często środowisko rodzinne, określone cechy osobowościowe chorego, konflikty, wywołujące i potęgujące napięcie emocjonalne, a także konflikty wewnątrz samej osoby chorej. Frustrująca jest niemożność pogodzenia tego, co się chce i oczekuje z tym, co się ma i czego mieć nie można. Nerwica zaburza obraz i wyobrażenie dotyczące własnej wartości, wywołując odczucie niechęci do siebie i ludzi wokół. Nierzadko pojawia się niewytłumaczalne poczucie krzywdy i przekonania o swoim gorszym położeniu od innych. Frustracje, konflikty, niemożność życia w spokoju i zadowoleniu wywołuje w efekcie uczucie głębokiego smutku. Osobę z tego typu nerwicą męczą negatywne nastawienie, częste zniechęcenie i żal do siebie samego. Niezaspokojone ambicje prowadzą do narastających frustracji, dających upust w pretensjach do siebie i wszystkich o wszystko. Choremu towarzyszy wspomniane już poczucie krzywdy, stawianie siebie na pozycji przegranej, z przekazywanym pośrednio komunikatem, że ma się w życiu najgorzej. Takie przekonanie rzeczywiście mogą wywołać duży smutek. U niektórych miejsce smutku zajmuje często irytacja z byle powodu.
Jak funkcjonuje nastolatek z charakterystyczną dla okresu dorastania nerwicą depresyjną? Młoda osoba przeżywa smutek i wiele negatywnych emocji, koncentrując się na swoim bólu. Przykre odczucia wzmaga umniejszanie swojej wartości i skupienie się na popełnianych błędach. Pogrążona w smutku i frustracjach osoba nie podejmuje rozwoju, a nawet szukania zainteresowań, przyjmując pesymistyczną wizję świata oraz nijaką egzystencję wśród innych ludzi. Mieszanka frustracji, niezaspokojonych ambicji i nielubienia własnej osoby wywołuje stan apatii, zniechęcenia, mechanicznego wykonywania codziennych zadań i obowiązków.
W jaki sposób powinien przebiegać proces leczenia nerwicy depresyjnej u nastolatków? Zaleca się, aby chorzy uczestniczyli w terapii. Młodzi potrzebują rozmów, analizowania swoich uczuć i myśli, a także pokierowania jak radzić sobie z własnymi emocjami. Najczęściej terapia musi być długa, choć i tak istnieje ryzyko nawrotów objawów. Konieczne jest wspieranie terapii lekami antydepresyjnymi.
Uważacie, że Wasze dziecko może mieć nerwicę? Jakie objawy Was niepokoją? Dajcie znać.
Moje dziecko ma problem często płacze trzęsą się jej rece jest jej zimno. Ma problem z koleżankami ogólnie jest zamknięta w sobie , ma bardzo niską samoocenę wydaje mi się ze to początki nerwicy Jak mogę jej pomóc. ?