Ojcostwo jest niewątpliwie jednym z ważniejszych życiowych zadań mężczyzny. Gdy mała istotka pojawi się na świecie, to jego zadaniem jest zapewnić jej byt i wszystko, czego tylko będzie potrzebowała. Obecnie coraz więcej małżeństw decyduje się na wspólne, pełne zaangażowanie w wychowywanie, tj. oboje rodziców poświęcją dziecku podobną ilość czasu i swojego zainteresowania. Nie zmienia to oczywiście faktu, iż część tatusiów w dalszym ciągu obawia się roli, jaką przyszło im odgrywać, traktując ojcostwo jako wyzwanie. Słowo „ojciec” wymaga bowiem od mężczyzn poświęcenia własnego czasu, miłości i zainteresowania najmłodszemu członkowi rodziny. W przypadku narodzin chłopca naturalnym jest, iż w pewnym wieku zaczyna on skupiać swoją uwagę na ojcu. Dzieje się tak głównie z tego względu, że zaczyna on dostrzegać różnice w wyglądzie matki i poszukuje osoby, do której jest podobny.
Uwaga!
Taką osobą jest oczywiście mężczyzna mu najbliższy, czyli ojciec. Poprzez obserwację i naśladowanie syn uczy się, co to znaczy być mężczyzną, jak należy się zachowywać itp. Niejednokrotnie można spotkać się z sytuacją, gdzie kilkuletni chłopczyk uważa, że jego zadaniem jest czuwać nad tym by matce nie wydarzyła się krzywda. Tata jest więc dla młodego potomka osobą wszystkowiedzącą i nieomylną – jest autorytetem.
Oczywiście, należy pamiętać, że wraz z przemianą małego chłopca w młodzieńca, w jego życiu dokonuje się wiele nagłych zmian. Ważnym jest, aby ojciec był wówczas obecny i potrafił zauważyć, kiedy jego dziecko potrzebuje pomocy bądź ojcowskiej rady. Musi również potrafić określać swoje oczekiwania oraz panujące w domu zasady, ponieważ czego innego wymaga się od kilkulatka, a czego innego od wczesnego adolescenta. W okresie intensywnych przemian fizycznych, gdzie w ciele chłopca dokonują się gwałtowne transformacje w tym przyrost masy ciała, obecność ojca jest niezwykle ważna. Młodzieniec dostrzega bowiem zmiany, jakie dokonują się w jego wyglądzie. Dostarczają mu one wielu emocji, są dla niego kłopotliwe, wstydliwe, często powodują złość, a to wpływa również negatywnie na poziom jego samooceny.
Całkowicie zmienia się jego sposób postrzegania siebie, oraz otoczenia. Ważne jest, aby wówczas ojciec – jako osoba, która przemian tych doświadczyła – wygospodarował dla niego taką ilość czasu, która będzie mu potrzebna w celu zrozumienia i zaakceptowania tych zmian. Istotne jest również, aby w okresie tym rodzic odznaczał się dużą wyrozumiałością i opanowaniem, gdyż jego autorytatywny obraz nie jest już tak wyraźny i istotny w oczach adolescenta. Dobrym sposobem na to, by dziecko odczuwało stałą, bezpieczną więź z rodziną jest stworzenie rytuałów – mogą to być wspólne posiłki, wyjazdy na kemping czy też drobne naprawy ojca wraz z synem, np. samochodu.
Co jest najważniejsze w budowaniu relacji ojca z synem? Podzielcie się swoimi opiniami.
