Przed wykonaniem prac musimy również określić temperaturę posadzki, jej równość i wilgotność, oraz wilgotność samych desek parkietu. Wartości te dla różnych rodzajów parkietu są różne – deska parkietowa nie powinna mieć większej wilgotności niż 9%, przy zakupie parkietu można poprosić sprzedawcę o sprawdzenie tej wartości, unikniemy w tzw. sposób zakupienia tzw. „bubla”. Parkiet o wysokiej wilgotności może nam przysporzyć wielu kłopotów, gdyż po ułożeniu go i po włączeniu ogrzewania w mieszkaniu może dojść do zeschnięcia się deszczułek i powstania między nimi szpar – taki parkiet nadaje się do wymiany.
Wszelkie nierówności posadzki powinny zostać wyrównane. Żywicami epoksydowymi uzupełniamy pęknięcia, rysy posadzki (podłoża) przed położeniem parkietu. Musimy także podłoże dokładnie odkurzyć i zgruntować środkami gruntującymi – poprawia to skuteczność przyklejenia i wiąże kurz, którego odkurzacz może nie być w stanie dokładnie wyczyścić.
-
Krok pierwszy
Krok pierwszy – przygotowanie podłoża do pracy
Ten krok jest bardzo ważny, gdyż zależy od niego jakość naszego parkietu. Niedokładne przygotowanie pomieszczenia może doprowadzić do uszkodzenia parkietu, a nawet gdy korzystamy z pomocy specjalistów warto przyjrzeć się, z jaką starannością biorą się do pracy i co powinni najpierw sprawdzić. Układanie parkietu można rozpocząć dopiero wtedy, gdy prace wykończeniowe zostały już zakończone.
Temperatura odpowiednia do prac związanych z parkietem nie powinna być niższa niż 15 stopni Celsjusza, zaś wilgotność nie powinna przekraczać 70% – taka temperatura i wilgotność musi się utrzymywać mieszkaniu także po wykonaniu prac. Pomieszczenie, gdzie został położony parkiet powinno być wentylowane, ponieważ drewno ma dużą tendencję do kurczenia się i rozszerzania, gdyż absorbuje wilgoć z otoczenia. Brak wentylacji może doprowadzić do powstania szpar i uszkodzenia powierzchni parkietu (zniekształceń). -
Krok drugi
Krok drugi – układanie wybranego wzoru parkietu
Wzór można sobie samodzielnie wybrać i ułożyć, jeśli chcemy. Musimy w tym celu wytyczyć oś pomocniczą na powierzchni podłoża, najlepiej rysując ją ołówkiem. W większości przypadków układanie wzoru zaczynamy od rogu pomieszczenia. Jeżeli wybraliśmy wzór karo, to musimy ustawić klepki są pod kątem 45 stopni w stosunku do płaszczyzny ścian – wówczas oś pomocniczą wyznaczamy po przekątnej pomieszczenia. Jeżeli wybieramy wzory tradycyjne układamy klepki prostopadle lub równolegle do ściany – wówczas oś pomocniczą wyznaczamy równolegle do ściany w odległości koło 4-5 długości jednej klepki.
-
Krok trzeci
Krok trzeci – układanie parkietu
W tym celu musimy zakupić odpowiednią pacę ząbkowaną oraz klej do parkietu. Paca ząbkowana (do nanoszenia kleju na podłoże lub klepki) powinna zostać dobrana tak, aby co najmniej 85% podłoża pod jedną klepką odpowiadało długości pacy. Klej należy rozsmarować na podłożu w miejscu przygotowanym do ułożenia klepek, zależy to od tego, jak nam wygodniej. Musimy tak wyznaczyć przestrzeń podłoża pokrytą klejem, aby można ułożyć odpowiednią ilość parkietu, zanim klej zdąży zaschnąć. Dla naszej wygody powinien być to pas o szerokości ok. 70 cm i odpowiadający długości ściany. Klej nanosimy na podłoże, rozlewając go i rozsmarowując packą ząbkowaną. Tworzymy podobne podłoże, jak pod płytki. Każdą klepkę należy docisnąć i przesunąć, w razie potrzeby lekko uderzyć, aby znalazła się w miejscu właściwym. Pamiętajmy, że dobijamy klepki drewnianym lub gumowym młotkiem, by nie uszkodzić naroży parkietu, ani jego powierzchni.
Uwagi:Parkiet musi być ułożony szczelnie, należy tak dobić każdą klepkę, aby nie powstawały żadne szczeliny pomiędzy poszczególnymi klepkami parkietu.
-
Krok czwarty
Krok czwarty – przestrzenie dylatacyjne
Dylatację wykonuje się w ten sposób, że wokół ściany i innych elementów konstrukcyjnych pomieszczenia (słupy, itp.) należy pozostawić tzw. szczelinę dylatacyjną. Jest to szpara pomiędzy powierzchnią (krawędzią) parkietu a płaszczyzną ściany, ma ona mieć szerokość około 1 cm. Taka szpara nie powinna być niczym wypełniona. Po co zostawia się taką przestrzeń? Parkiet cały czas pracuje (zależnie od wilgotności powietrza w pomieszczeniu) i dzięki tej szparze może swobodnie skurczyć się i rozkurczać, nie odkształcając się przy tym. Szpara ta zostanie zasłonięta przez listwy maskujące i nie będzie widoczna po zakończeniu prac.
-
Krok piąty
Krok piąty – cyklinowanie parkietu
Po ułożeniu całej powierzchni parkietu i wyschnięciu kleju należy przystąpić do cyklinowania parkietu – czyli do wyrównania całej powierzchni parkietowej podłogi, aby uzyskać idealnie jednolitą płaszczyznę (efekt tafli lustra), który będzie dopiero widoczny po zabejcowaniu i wylakierowaniu płaszczyzny parkietu. Cyklinowanie parkietu nie jest polecane dla laików – potrzeba jest specjalna maszyna do cyklinowania oraz umiejętność jej obsługi. Poza tym ważne jest dobranie odpowiedniej gramatury papieru ściernego, tak aby nie zniszczyć drewna klepek.
-
Krok szósty
Krok szósty – szpachlowanie wycyklinowanego parkietu
Po wycyklinowaniu podłogę musimy dokładnie odkurzyć odkurzaczem (lub odkurzaczem przemysłowym) i odpylić oraz zaszpachlować ewentualne nierówności, szczeliny pęknięcia. Szpachlę można dobrać do odpowiedniego rodzaju drewna i jego odcienia. Szpachlę nakładamy pacą uwzględniając zwłaszcza połączenia klepek.
-
Krok siódmy
Krok siódmy – olejowanie bądź lakierownie parkietu
Kolejnym ważnym etapem wykonania parkietu jest olejowanie go. Rodzaj oleju należy dobrać indywidualnie do potrzeb – można stosować oleje neutralne dla drewna (nie zmieniają jego koloru) lub oleje postarzające drewno albo pozwalające uzyskać różne ciekawe odcienie: efekty „wytartego parkietu”, odcienie egzotycznych drzew itp.
Olej rozlewamy i rozciągamy równomiernie po całej powierzchni podłogi stalową pacą gładką (bez ząbków). Ilość kolejnych warstw zależy od chłonności drewna, z którego wykonany jest parkiet.
-
Krok ósmy
Krok ósmy – polerowanie parkietu po olejowaniu
Kolejnym etapem jest polerownie podłogi. Wcieranie oleju (polerownie) powinno być wykonywane specjalną maszyną (podobną do cykliniarki) – nadmiar oleju jest ścierany ściereczką. Poza olejowaniem – alternatywnym rozwiązaniem jest – nieco lepsze moim zdaniem – lakierowanie. Można dzięki temu uzyskać również ciekawe efekty końcowe. Wszystko do momentu samego olejowania jest niezmienne, natomiast lakierownie podłogi rozpoczynamy od naniesienia specjalnego podkładu wałkiem, najlepiej z gąbki. Taki wałek umożliwia równomierne rozprowadzanie warstwy podkładu oraz samego lakieru.
Uwagi:Podkład po wyschnięciu nadaje się do dalszych prac. Wyschnięcie podkładu trwa kilka godzin. Dopiero teraz nanosimy pierwsza warstwę lakieru, również wałkiem na całą powierzchnię parkietu.
Czynność ta musi zostać wykonana starannie i dokładnie. Następnie należy zmatowić wyschniętą I warstwę lakieru specjalną maszyną (polerką). Po zmatowaniu tej warstwy odkurzamy całość i przystępujemy do malowania warstwą właściwą lakieru (wykończeniową) – lakierem z utwardzaczem. Nanosimy go również wałkiem równomiernie na całe podłoże. Należy przy tym zachować szczególną staranność. Okna podczas nanoszenia lakieru wykończeniowego powinny zostać pozamykane – gdyż kurz z zewnątrz budynku może osiadać na lakierze. Po wyschnięciu tej warstwy lakieru podłoga gotowa jest do użytkowania.
Prace parkieterskie radziłbym zlecić specjalistycznym firmom, ponieważ powinni oni posiadać odpowiedni sprzęt. Poza tym cena drewnianego parkietu dobrej jakości nie jest mała, a nieumiejętne ułożenie go i cyklinowanie może okazać się tylko niepotrzebną stratą pieniędzy, gdyż możemy niechcący uszkodzić parkiet. Powyższe informacje mogą być przydatne do weryfikacji poczynań ekip parkieciarkich lub do naprawienia ubytków parkietu po różnych domowych awariach, np. wyciek wody na kilka klepek, które na skutek pęcznienia podniosły się. Takie drobne naprawy można wykonać samodzielnie.
Zobacz film o tym, jak układać parkiet, stworzony przez AZ Parkiety (You Tube):
Jak dużo prac remontowych i budowlanych wykonujecie sami? Gdzie szukacie instrukcji?
