Żeń-szeń jest rośliną wieloletnią dorastającą nawet do 80 cm wysokości. Posiada charakterystyczny zgrubiały korzeń oraz łodygę o pustym wnętrzu. Kwitnie w czerwcu, wytwarza zielono-białe kwiaty w formie baldachu. Owocowanie rozpoczyna dopiero w 2-3 roku wegetacji. Żyje nawet 150-200 lat.
Żeń-szeń rozmnaża się z nasion, ale jego uprawa wymaga cierpliwości, jest długa i trudna. Nasiona kiełkują po 20–22 miesiącach. Roczny przyrost korzenia to ok. 1g.
Podstawowym warunkiem uprawy żeń-szenia jest piaszczysta gleba, o odczynie lekko kwaśnym, zasobna w próchnicę, dzięki temu nadmiar wody może zostać odprowadzony. Żeń-szeń ma również ogromne wymagania wodne, jak i glebowe. Nie toleruje nadmiaru wody. Bardzo ważnym elementem jest także zacienienie. Nadmierne światło może doprowadzić do zasychania liści, a w konsekwencji do zamierania całych roślin. Równie niekorzystne są gwałtowne skoki temperatur. Za to korzeń żeń-szenia może wytrzymać temperaturę do -30 st. C.
Nadmierna wilgotność gleby i powietrza może być przyczyną chorób grzybowych. Zatem ważne jest odkażanie gleby. Zanim żeń-szeń zmieni się w dorosłą roślinę minie 6 lat.
Korzeń żeń-szenia pozyskuje się w okresie jesiennym, gdy osiągają ok. 15 cm długości. Wykorzystywany jest świeży lub wysuszony korzeń żeń-szenia. Należy wykopywać go ostrożnie, by nie uszkodzić korzonków. Cały system korzeniowy może osiągnąć do 35 cm długości, w celach leczniczych wystarczy długość ok. 10 cm.
Kremowożółty, białopopielaty korzeń zawiera nawet do 75% wody. Bardzo ważną czynnością zaraz po wykopaniu jest dokładna sterylizacja korzenia zapobiegająca infekcjom. Nadaje również trwałości korzeniowi. Po wysuszeniu i pokrojeniu korzeń żeń-szenia można spożywać, najlepiej żując.
Uwaga!
Preparaty z żeń-szenia nie stanowią typowych leków działających na schorzenia, są natomiast środkiem wspomagającym wiele funkcji organizmu.
A co Wy uprawiacie w swoich ogrodach? Uprawialiście kiedyś żeń-szeń? Dajcie znać 🙂
