Jak zwracać się do księdza?

Do wikariuszy zwraca się „proszę księdza”, ewentualnie według nowszej wersji „księże”, jeśli lepiej zna się duchownego. Niezbyt na miejscu jest tytułowanie „pan”, bowiem tak mówi się do świeckich mężczyzn. Do proboszcza można powiedzieć „proszę księdza” lub oficjalnie „księże proboszczu”. Do duchownych żyjących w zakonach mówi się „ojcze”. Jeśli zakonnik nie ma święceń, przyjmowanych przez ojców, nazywa się go „bratem”.

Jeśli kapłan wykaże się szczególnymi zasługami dla swojej społeczności, nadaje mu się honor kanonika. Wtedy należy zwracać się „księże kanoniku”. Duchownych opiekujących się np. szpitalem, wojskiem, nazywa się kapelanami.

Do biskupa, w czasie oficjalnych spotkań, mówi się „Wasza Ekscelencjo”. Na co dzień wystarczy „księże biskupie”. Kardynał natomiast to „Jego Eminencja”. Papieża nazywa się Ojcem Świętym. Jeśli uroczystość ma formalny charakter, tytułuje się go „Wasza Świątobliwość”.

Niektórzy księża pracują naukowo. Jeżeli duchowny posiada tytuł doktora lub wyższy, wypada zwracać się do niego zgodnie z tytułem, np. księże profesorze. Ważna jest funkcja, którą pełni na uczelni. Głowa uniwersytetu to „ksiądz rektor”, na formalnych uroczystościach „Jego Magnificencja”. Do dziekana mówi się „księże dziekanie”.

Niekulturalne jest zwracanie się do znajomych duchownych na „ty” i po imieniu, kiedy uczestniczy się w oficjalnych sytuacjach. Pokrewieństwo i przyjaźń według savoir-vivre’u nie pozwalają wówczas na poufałość.

Trudne może być zwracanie się do kleryków. Przyjął się zwyczaj mówienia do nich „proszę księdza”. Co prawda nie mają jeszcze święceń kapłańskich, ale zwracanie się „pan” niezbyt dobrze brzmi.