W wychowaniu szczenięcia należy skupić się na socjalizacji czyli zaznajomieniu psiaka z dużą ilością nowych osób, miejsc i sytuacji (ważne by te doświadczenia były dla szczenięcia przyjemne, nie przesadzajmy więc z intensywnością fundowanych psu doznań).
Istotne jest odpowiednie szkolenie, najlepiej w dobrym ośrodku szkolenie stosującym metody pozytywne, powinniśmy zacząć już od zajęć psiego przedszkola. Głównym problemem psów tej rasy bywają konflikty z innymi psami dlatego należy – jeszcze gdy są w młodym wieku – zapoznawać je z innymi zrównoważonymi psami oraz nauczyć posłuszeństwa w obecności innych zwierząt. Problem konfliktów z innymi psami u samców może zmniejszyć przeprowadzenie zabiegu kastracji.
Nigdy, w żadnej sytuacji nie wolno pobudzać u psów agresji. Jest znacznie mniejsza szansa, że kiedykolwiek znajdziemy się w sytuacji, w której pies będzie musiał stanąć w naszej obronie, niż że zrobi to niepotrzebnie (uzna za zagrożenie coś, co naprawdę nim nie jest) i jego atak będzie mieć tragiczne skutki. Sam widok tego typu psa odstrasza osoby szukające zaczepki, a w przypadku napastnika z bronią nie pomoże nam nawet agresywny pies bojowy.
Naszemu psu cały świat powinien wydawać się przyjacielski i nie zagrażający.
Uwaga!
Według niektórych hodowców amstaffy są idealnymi psami dla rodzin z dziećmi, ponieważ mają dużą tolerancję na ból, co przydaje się, gdy dziecko ciągnie psa za uszy czy ogon (do czego właściciel nie powinien dopuszczać). Należy jednak pamiętać, że każdy pies w pewnych sytuacjach może ugryźć, a ugryzienie przez amstaffa może spowodować znacznie poważniejsze obrażenia niż ugryzienie np. przez jamnika. Dlatego nigdy nie wolno zostawiać psa i dziecka bez nadzoru.
Chcecie kupić amstaffa? A może jesteście właścicielami amstaffa? Jak opisalibyście tę rasę? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.