Na zespół hemolityczno-mocznicowy składają się: ostra niewydolność nerek, niedokrwistość typu hemolitycznego i małopłytkowość. Wyróżnia się typowy i atypowy zespół hemolityczno-mocznicowy. Najczęściej, u co dziewiątego chorego, odnotowywany jest typowy zespół. Poprzedza go wystąpienie biegunki. Jej sprawcami są bakterie takie jak pałeczka okrężnicy i czerwonki. Te patogeny mają zdolność do wywarzania toksyn, zaś one mają zdolność do łączenia się z receptorami, które znajdują się na niektórych komórkach organizmu człowieka. Stąd wynika szkodliwe działanie na organizm. W przypadku atypowego zespołu hemolityczno-mocznicowego nie jest on poprzedzony biegunką. Czasem może występować u wielu członków rodziny, dziedziczy się go. Może przebiegać także ze zaburzeniami w obrębie układu dopełniacza.
Jakie są objawy zespołu hemolityczno-mocznicowego?
Wynikają one przede wszystkim z rozwijającej się niewydolności nerek. Nerka najpierw zmniejsza, a później traci zdolność do wytwarzania moczu. Dlatego też u większość pacjentów obserwuje się występowanie skąpomoczu, oddają oni zdecydowanie mniejsze ilości moczu niż normalnie. Ponadto mogą u nich pojawić się obrzęki, które są spowodowane tym, że zaburzona praca nerek powoduje znaczące zaburzenia w gospodarce wodnej. Prawie w każdym przypadku można stwierdzić nadciśnienie tętnicze.
Oczywiście, jak już wspomniane było powyżej, istnieją także zmiany w badaniach laboratoryjnych. Wykonanie morfologii krwi zazwyczaj pozwala na stwierdzenie, iż ilość płytek krwi jest znacznie obniżona. To samo badanie dostarcza informacji odnośnie zaburzeń w obrębie układu czerwonokrwinkowego, obserwuje się niedokrwistość oraz podwyższenie ilości młodych form erytrocytów, które nazywają się retikulocytami. Analiza moczu zazwyczaj wykaże, że wraz z moczem tracone jest nadmiernie białko oraz obecny jest krwinkomocz. Zaś badania biochemiczne potwierdzą nieprawidłowości w funkcjonowaniu nerek poprzez podwyższenie stężenia kreatyniny i mocznika. Czasami mogą wystąpić u pacjentów objawy ze strony układu nerwowego.
Duża liczba małych pacjentów wymaga zastosowania leczenia nerkozastępczego. Ważne jest, aby zostało ono rozpoczęte w miarę szybko. Jeśli zespół hemolityczno-mocznicowy związany był z zakażeniem E.coli rokowanie jest na ogół dobre. Niestety u co piątego chorego po kilkunastu latach może wystąpić niewydolność nerek. Jeżeli zaś etiologia związana była z pałeczką czerwonki, rokowania są gorsze.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.
