Dziurawiec (ziele krzyżowe, ziele świętojańskie) to jedno z najpopularniejszych i bez wątpienia najpiękniejszych ziół. Rozpoznać można je po żółtych kwiatach oraz charakterystycznych listkach, które pokrywają prawie przezroczyste punkciki. To właśnie od owych punkcików – „dziur” – powstała nazwa dziurawiec. Zbierać możemy go na miedzach, łąkach i leśnych polanach od czerwca do września.
Napary z dziurawca pomagają przede wszystkim w problemach trawiennych. Zawarte w nim związki czynne stymulują wydzielanie soków żołądkowych, śliny oraz żółci. Dziurawiec ma także właściwości moczopędne, działa rozkurczowo i łagodzi objawy niestrawności. Można go stosować w stanach zapalnych dróg żółciowych, przy wzdęciach, bólach brzucha, biegunce, zgadze, a także przy nieżytach żołądka i jelit.
Z kolei ze względu na działanie przeciwzapalne i ściągające dziurawiec sprzyja gojeniu się ran, owrzodzeń oraz oparzeń skórnych. Może być stosowany również jako środek leczniczy przy bólu mięśni, bólach reumatycznych oraz przy odmrożeniach. Pomaga zwalczyć stany zapalne dziąseł, jamy ustnej oraz gardła.
Dziurawiec stosowany jest także jako lek na stany depresyjne, lękowe i zaburzenia snu. Przy czym antydepresyjne właściwości dziurawca ujawniają się tylko wtedy, kiedy przyrządzi się go w formie ekstraktu na bazie alkoholu bądź na bazie oleju. Dlatego, jeśli chcemy skorzystać z właściwości uspokajających dziurawca, musimy udać się do apteki po odpowiednio przygotowane preparaty (tabletki, nalewki). Są one dostępne bez recepty.
Przy piciu naparu z dziurawca trzeba mieć na względzie, że jeden z jego składników – hiperycyna – uczula na promienie UV, dlatego należy unikać wówczas przebywania na słońcu. Ponadto hiperycyna może wchodzić w reakcję ze składnikami niektórych leków i obniżać ich skuteczność (np. pigułek antykoncepcyjnych). Z dziurawca powinny zdecydowanie zrezygnować kobiety w ciąży. Nie można go także podawać dzieciom poniżej 7. roku życia.
