Słuchowcy zazwyczaj unikają kontaktu wzrokowego podczas rozmowy, który często działa rozpraszająco. Skupiają się przede wszystkim na przekazie słownym, na sposobie mówienia, na zasłyszanym imieniu i nazwisku nowo poznanej osoby. Sami przywiązują dużą wagę do tego, jak mówią, rzadko dopuszczając innych do głosu. Często dopominają się o uwagę, mówiąc „Słuchaj mnie”. Słuchowcy są zwykle osobami elokwentnymi, z bardzo miłym głosem. Mówią rytmicznie, akcentując wyrazy. Mają pamięć do zasłyszanych słów i wypowiedzi danych osób. Kanał słuchowy jest u nich niebywale silnie rozwinięty. Znacznie gorzej funkcjonuje za to kanał wzrokowy, co przekłada się między innymi na niestaranne pismo. Jako że pisownia wyrazów nie zawsze pokrywa się z ich brzmieniem, stąd wynikają trudności w poprawnej pisowni u słuchowców.

Osoby o słuchowym stylu uczenia się muszą przebywać w świecie dźwięków. Utrzymująca się cisza skłania ich do samodzielnego wydawania jakichkolwiek odgłosów, w tym nucenia czy pogwizdywania. Opis otoczenia zawsze zawiera w sobie wspomnienie bodźców słuchowych, efektów dźwiękowych, hałasu.

Najlepszym sposobem uczenia się w przypadku słuchowców jest słuchanie, mówienie oraz czytanie na głos. Wykłady są dla nich świetnym przekazem treści. Warto jednak podkreślić, że mimo ukierunkowania słuchowego, rozpraszająco działają niepotrzebne dźwięki z otocznia, szmery i muzyka w tle. Wszelki hałas potrafi być bardzo dekoncentrujący.

Ponieważ podczas uczenia się, słuchowcy muszą dużo mówić i słuchać, genialnym rozwiązaniem jest dla nich wspólna nauka ze znajomymi. Stwarza to okazję do tego, co lubią najbardziej – do głośnego powtarzania informacji, rozmawiania, dyskutowania i słownego przedstawiania treści. W przypadku braku możliwości wspólnej nauki, słuchowcy powinni nagrywać informacje do nauczenia się, na przykład na dyktafon lub magnetofon, a następnie je odsłuchiwać.

Uwaga!

Słuchowiec musi mieć stworzone warunki do powtarzania materiału „na głos” oraz do czytania półgłosem. Nie dla niego są natomiast długie i szczegółowe teksty pisane. Dobrym rozwiązaniem, dla osób operujących intensywnie kanałem słuchowym, mogą być audiobooki, umożliwiające słuchanie książek.

Czy jesteście słuchowcami? Co pomaga Wam w nauce? Dajcie znać w komentarzu!

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułDaytrading – informacje
Następny artykułStyle uczenia się – kinestetyk

Anna Chmielewska – pedagog szkolny, trener szybkiego czytania oraz – przez pewien czas – nauczyciel wspierający w integracyjnym oddziale zerowym. Dodatkowo ukończyła studia z zakresu edukacji elementarnej i terapii pedagogicznej. Współpracowała z jednym z serwisów edukacyjnych, pisząc artykuły dla rodziców oraz tworząc karty pracy dla maluchów i uczniów.

Nasz specjalista pisze o sobie:

Od zawsze lubiłam pomagać. Czynnie angażowałam się w działania woluntarystyczne, zwłaszcza w  pomoc rodzinom z problemem alkoholowym. Po studiach rozpoczęłam pracę w szkole i tak zostało do dziś. Obecnie pracuję w szkole z oddziałami integracyjnymi, co jest dodatkowym wyzwaniem dla pedagoga. Lubię to, co robię, ale jednocześnie szukam nowych wyzwań. Jako trener szybkiego czytania poszerzam możliwości ludzkiego mózgu, a pisząc artykuły w serwisach, dzielę się tym, co wiem.

Odskocznią od życia zawodowego są dla mnie książki oraz zacisze domowe, zapach namiętnie pieczonych ciast i aromat świeżo zaparzonej kawy. No i rozmowy przy stole – o marzeniach, pragnieniach i nadziejach.

Od kilku miesięcy odnajduję szczęście w macierzyństwie, w odkrywaniu świata przez cudowną małą istotkę. Życie nabiera  innej jakości, już nie trzeba tak się śpieszyć...

Pisanie jest dla mnie pasją, zamykaniem w słowa własnych doświadczeń, wiedzy i myśli. Jest spotkaniem z czytelnikami, ale też z samą sobą...

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here