Opodatkowanie w formie karty podatkowej jest dobrowolne (na wniosek podatnika) i dotyczy tylko niektórych przychodów osiąganych w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby fizyczne.[1]

Działalność pozarolnicza podatników opodatkowana w formie karty podatkowej jest dla wielu podmiotów bardzo korzystna, gdyż przedsiębiorca – podatnik nie musi spełniać wielu warunków dotyczących prowadzenia księgowości (zwolnienie z obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych), nie składa zeznań podatkowych (opodatkowanie w formie karty podatkowej polega na płaceniu ustalonego w obwieszczeniach Ministra Finansów określonego ryczałtu), nie musi składać deklaracji o wysokości uzyskanego w roku podatkowym dochodu a także płacić zaliczek na poczet podatku dochodowego. Jedynym obowiązkiem jest wydawanie na życzenie klienta faktur i rachunków oraz przechowywanie ich kopii przez okres 5 lat od końca roku podatkowego, w którym wystawiono rachunek lub fakturę (5 lat podatkowych).[2]

Aby podatnik podlegał opodatkowaniu w formie karty podatkowej, musi spełniać łącznie następujące warunki:

– prowadzona przez podatnika pozarolnicza działalność gospodarcza musi zostać uwzględniona w załączniku do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne;

– podatnik złożył wniosek o zastosowanie wobec niego opodatkowania w formie karty podatkowej wraz ze zgłoszeniem, jaką działalność prowadzi i czy znajduje się ona w tabeli stanowiącej załącznik do ustawy;

– oprócz zgłoszonej pozarolniczej działalności gospodarczej (uwzględnionej w tabeli) podatnik nie prowadzi innej działalności gospodarczej – może natomiast sam pracować na podstawie umowy o pracę;

-nie korzysta przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej z usług osób nie zatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę, oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne;

– małżonek podatnika, składającego wniosek o opodatkowanie w formie karty podatkowej nie prowadzi działalności gospodarczej w tym samym zakresie
działalność gospodarcza – zgłoszona we wniosku – nie polega na wytwarzaniu wyrobów opodatkowanych podatkiem akcyzowym;

– działalność jest prowadzona na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. [3]

Powyższy wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej (który ma ustalony wzór) należy złożyć na dany rok podatkowy właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego – najpóźniej do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna działalność gospodarczą w trakcie trwania roku podatkowego (np. w czerwcu) – wniosek powinien złożyć jeszcze przed rozpoczęciem działalności. Podatnik powinien także pamiętać, aby zgłaszać do urzędu skarbowego fakt, że zlikwidowano czy zaprzestano prowadzenia działalności gospodarczej – w przeciwnym razie, w braku odpowiedniego zgłoszenia, uważa się, że podatnik nadal prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w formie karty podatkowej. Podatnik powinien również zgłosić zamiar zmiany sposobu opodatkowania. W sytuacji, gdy podatnik prowadzi wspólnie z innymi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej – wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej może złożyć jeden ze wspólników. [4]

Opodatkowanie w formie karty podatkowej z perspektywy zasad wymiaru i poboru podatku jest bardzo proste i czytelne. Podatek płaci się co miesiąc w terminie do 7 dnia każdego miesiąca za miesiąc ubiegły, a za grudzień do 28 grudnia roku podatkowego w wysokości ustalonej w decyzji urzędu skarbowego. Indywidualna wysokość podatku dla każdego podatnika ustalana w decyzji ostatecznej ustalającej wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej – jeżeli podatnikowi nie odpowiada taka wysokość podatku, może w terminie 14 dni zrezygnować z karty podatkowej na rzecz innej formy opodatkowania. Decyzję w sprawie ustalenia wysokości podatku podejmuje się na podstawie Obwieszczeń Ministra Finansów ustalających stawki karty podatkowej uzależnione od kilku zasadniczych czynników.

Wysokość miesięcznej stawki podatkowej jest uzależniona od tego:

– jaka jest liczba mieszkańców miejscowości, w której podatnik prowadzi działalność gospodarczą (istnieją 3 grupy stawek, obejmujące miejscowość o liczbie mieszkańców do 5.000; miejscowości o liczbie mieszkańców w przedziale ponad 5.000 do 50.000 mieszkańców oraz miejscowości, gdzie liczba mieszkańców przekracza 50.000 osób);

– liczby zatrudnionych pracowników: stawka 0 – dotyczy działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników, stawka „1” – zatrudnienie 1 pracownika, „2’ – zatrudnienie 2 pracowników itp. Maksymalnie można zatrudnić 5 pracowników (stawka „5”);

– rodzaju prowadzonej działalności;

– oraz innych szczegółowych warunków (przykładowo dla świadczenia usług parkingowych, dla których stawki nie są uzależnione od stanu zatrudnienia, lecz od liczby oferowanych miejsc parkingowych; usługi rozrywkowe – stawka podatku zależy od ilości konkretnych urządzeń – liczby automatów, miejsc na karuzeli itp.)

Przykładowo, ślusarz, który prowadzi sam działalność gospodarczą i nie zatrudnia pracowników, zaś działalność prowadzi w małej miejscowości, gdzie liczba mieszkańców nie przekracza 5.000 – zapłaci miesięcznie podatek w wysokości 349 zł (w 2012 roku). Ten sam ślusarz, mieszkając w mieście, gdzie liczba mieszkańców przekracza 50.000 zaś w jego zakładzie zatrudnione są 3 osoby – zapłaci miesięcznie podatek w wysokości 1229 zł (w 2012r.) [5]
Podatek zryczałtowany w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy, którzy prowadzą działalność m. in. w zakresie:

– usługowym lub wytwórczo – usługowym – jeżeli liczba pracowników odpowiada tej, określonej w tabeli. Do tej grupy należą osoby prowadzące usługi w zakresie grawerowania (maksymalnie mogą zatrudniać 1 pracownika), wyrobu pieczątek (maks. 1 pracownik), usługi w zakresie mechaniki maszyn (maksymalnie mogą zatrudniać 4 pracowników), usługi krawieckie (maksymalne zatrudnienie – 5 pracowników), lakiernictwo (maksymalnie 1 zatrudniony pracownik), usługi parkingowe;

– usługi w zakresie handlu detalicznego żywnością, napojami, wyrobami tytoniowymi oraz kwiatami – maksymalnie można zatrudniać 3 pracowników, zaś przy sprzedaży kwiatów – 2 pracowników;

– usługi w zakresie handlu detalicznego artykułami nieżywnościowymi – gdzie maksymalna liczba pracowników wynosi 2 osoby;

– działalność gospodarcza w branży gastronomicznej (sprzedaż lodów z automatów, pozostała działalność gastronomiczna;

– świadczenie usług transportowych (taksówkarze w zakresie przewozu osób, przewóz ładunków, usługi transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego i towarowego – za wyjątkiem przewozu jednostkami o napędzie mechanicznym;

– usługi rozrywkowe (automaty, karuzele, imprezy samochodowe, strzelnice, kolejki torowe, huśtawki, siłomierze, bilardy, zjeżdżalnie, oraz pozostałe – płac strachów, labirynt, ściana strachów itp.);

– sprzedaż posiłków domowych w mieszkaniach;

– wolne zawody w zakresie świadczenia usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego (lekarz i lekarz stomatolog, pielęgniarka, położna, technik dentystyczny) – stawki obliczane są godzinowo w zależności od jednego z 3 przedziałów liczby godzin przeznaczonych na wykonywanie zawodu miesięcznie;

– wolne zawody – świadczenie usług weterynaryjnych;

– opieka domowa nad dziećmi i osobami starszymi;

– usługi edukacyjne w zakresie udzielania lekcji na godziny. [6]

Źródła:

[1] Art. 2 Ustawy z dnia z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z późniejszymi zmianami.

[2] Art. 24 Ustawy z dnia z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z późniejszymi zmianami.

[3] Art. 25 ust. 1 pkt. 1- 7 Ustawy z dnia z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z późniejszymi zmianami.

[4] Art. 29 Ustawy z dnia z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z późniejszymi zmianami.

[5] Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2011 r. w sprawie stawek karty podatkowej, kwoty, do której można wykonywać świadczenia przy prowadzeniu niektórych usług z wyjątkiem świadczeń dla ludności, oraz kwartalnych stawek ryczałtu od przychodów proboszczów i wikariuszy, obowiązujących w 2012 r.

[6] Art. 23 Ustawy z dnia z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z późniejszymi zmianami w związku z załącznikiem do Obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2011 r. w sprawie stawek karty podatkowej, kwoty, do której można wykonywać świadczenia przy prowadzeniu niektórych usług z wyjątkiem świadczeń dla ludności, oraz kwartalnych stawek ryczałtu od przychodów proboszczów i wikariuszy, obowiązujących w 2012 r.

Co myślicie o opodatkowaniu w formie karty podatkowej? Mieliście z nim kiedyś styczność? Podzielcie się opiniami.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here