Drugą różnicą są struny. W gitarze klasycznej struny są nylonowe, grubsze i delikatniejsze, a przez to łatwiejsze w docisku. W początkowym okresie nauki gry, gdy trzeba przyzwyczaić palce do tego typu wysiłku może się to okazać kluczowe, by nie zniechęcić potencjalnego gitarzysty. W gitarze akustycznej mamy metalowe struny, które są cieńsze i bardziej twarde – wręcz mogą ranić palce. Z uwagi na te odrębności w obu typach gitar struny zmienia się inaczej, aczkolwiek mechanizm owijania pozostaje ten sam.
Trzecia różnica to brzmienie, choć akurat na ten element wpływ na wiele czynników, jak na przykład budowa pudła rezonansowego. Każda gitara ma inne brzmienie i można znaleźć, dajmy na to, dwie klasyczne, które będą brzmiały kompletnie inaczej dla bardziej wprawionego ucha, niemniej ta podstawowa rozbieżność między akustyczną a klasyczną zasadza się na tak zwanej metaliczności brzmienia. Gitara klasyczna brzmi delikatniej, wydaje bardziej miękkie, łagodne dźwięki – akustyk z kolei to domena ostrego (aczkolwiek bez przesady), mocnego, głębokiego dźwięku z ciepłymi basami.
Z uwagi na specyfikę brzmienia oba typy gitar są przeznaczone, przynajmniej w teorii, do innego typu muzyki. Gitara klasyczna, jak sama nazwa wskazuje, przeznaczona jest głównie do tego typu muzyki, delikatniejszych brzmień. Gra się na niej przeważnie palcami (choć można również kostką, co pozwala osiągnąć specyficzne brzmienie). Akustyk uważa się za sprzęt do gry akordowej, dzięki czemu idealnie nadaje się do gry rytmicznej, jest wyrazisty.
Uwaga!
Jakkolwiek by nie podchodzić do tematu nie można jednak stwierdzić, że jeden z typów gitar jest lepszy od drugiego. Podobnie z ich przeznaczeniem – choć w założeniach oba przeznaczone są do grania odmiennego rodzaju muzyki, to nic nie stoi na przeszkodzie, by przekraczać te wymuszone granice. Podobne eksperymenty prowadzą często do ciekawych odkryć brzmieniowych.
Którego typu gitary zwolennikiem jesteście? Dlaczego to ją wybraliście? Wypowiedzcie się.
