– Farby olejne
– Pędzle szczeciniaki – płaskie i okrągłe, grubsze i średnie (ze szczeciny świńskiej lub ze sztucznego włosia), jeden cienki pędzelek z włosia naturalnego (np. sobola lub wiewiórki do opracowania szczegółów)
– Podobrazie (odpowiednio zagruntowane), na którym chcemy namalować portret
– Olej lniany, terpentyna, werniks
– Paleta, ściereczki
Zaczynamy od odpowiedniego usadowienia modela. Zastanówmy się w jakim ujęciu chcemy wykonać portret: frontalnie (en face) ; na trzy czwarte (en trois quarts);czy z profilu.
Jeżeli wykonujemy portret samej głowy zwróćmy uwagę jak powinna być ona zakomponowana na obrazie:
– Jeśli przedstawiamy modela w ujęciu en face to głowa powinna znajdować się w środku pola obrazu (taka sama odległość do ramy z lewej jak i z prawej strony, ukazują to fioletowe linie).
– W ujęciu en trois quarts głowę przesuwamyw ten sposób od środka obrazu aby przed modelem było więcej przestrzeni niż za nim.
– Portretując z profilu, od strony, w którą patrzy model zostawiamy więcej miejsca, przesuwając głowę w bok obrazu
Przejdźmy do wykonania szkicu używając w tym celu węgla, ołówka lub rozcieńczonej farby (najlepiej malując szkic okrągłym pędzlem). Malując farbami olejnymi lub akwarelowymi, możemy pokusić się o zastosowanie metody alla prima, czyli malowania bezpośredniego z pominięciem fazy szkicu.
Gdy szkic jest gotowy zaczynamy nakładać warstwy koloru. Przyjrzyjmy się jak na obrazie rozłożone jest światło. Przy użyciu grubszego pędzla zaznaczmy najciemniejsze miejsca obrazu. Następnie zacznijmy nanosić barwne plamy w różnych tonacjach modelując twarz (pędzel płaski). Zauważmy gdzie kolor jest jaśniejszy, gdzie bardziej nasycony, szukajmy odpowiednich zestawień barw. Najpierw starajmy się oddać ogólną bryłę czaszki i głównych elementów twarzy bez wchodzenia w niuanse.
Na tym etapie nie wyprowadzajmy konturów przy użyciu namalowanej linii, lecz poprzez zestawienie obok siebie jaśniejszych i ciemniejszych plam. Malując, dokładnie przypatrujmy się modelowi, nie róbmy niczego na pamięć. Znajomość anatomii jest bardzo ważna, jednak w malarstwie chodzi o to jak w danej chwili układa się światło i cień, jak oddziałują na siebie kolory i jak wzajemnie się przenikają. To stykające się jaśniejsze i ciemniejsze płaszczyzny wydobywają kształty naszego obrazu, a nie rysowany wyraźną kreską kontur.
Malując włosy pamiętajmy o ich objętości, nie skupiajmy się na malowaniu każdego pojedynczego kosmyka. Pamiętajmy aby obraz powstawał równocześnie. Malując twarz, opracowujmy również tło itd., niech kolory przenikają się i stopniowo pokrywają obraz tworząc spójną całość.
Na końcu dopracujmy szczegóły, dodajmy bliki światła w oku, czy na włosach, zarysujmy np. wyraźniej linię nozdrza lub górnej wargi (detale najlepiej malować cienkim pędzelkiem z naturalnego włosia). Takie dopracowane szczegóły nadadzą charakteru naszemu obrazowi, pamiętajmy jednak aby nie przesadzić i nie popsuć pracy tanim efekciarstwem.
Skończony, wyschnięty obraz w celu zabezpieczenia i uzyskania połysku (bądź zmatowienia) pokrywamy specjalnym werniksem damarowym.
Jak długo malujecie? Co najczęściej? Jesteście zadowoleni z efektów? Dajcie znać.
