Dodatkowy koszt zwany jest ubezpieczeniem niskiego wkładu. Jest ono doliczane przez bank w sytuacji gdy wkład własny kredytobiorcy jest niższy niż 20% wartości kredytowanej nieruchomości. Jest to rodzaj zabezpieczenia dla banku w sytuacji gdy finansuje więcej niż 80% wartości nieruchomości (a banki czasem dają kredyt na nawet 120% wartości mieszkania lub domu).
Ubezpieczenie niskiego wkładu własnego jest wyliczane jako procent od kwoty kredytu która przewyższa 80% wartości kupowanego lokum. Oznacza to że jeżeli nieruchomość kredytowana kosztuje 200 tys. zł, to każda kwota powyżej 160 tys. zł kredytowana przez bank podlega ubezpieczeniu niskiego wkładu własnego. W podanym przykładzie zakładając że bank finansuje 100% zakupu nieruchomości, 40 tyś podlega ubezpieczeniu. Oznacza to, że kredytobiorcy muszą odprowadzić procent od tej kwoty w ramach omawianego ubezpieczenia.
Ubezpieczenie niskiego wkładu może być pobierane albo:
– „z góry” za okres kilku lat;
– albo też może zwiększać marżę nakładaną przez bank, na okres spłaty kwoty przewyższającej 80% wartości nieruchomości.
W momencie w którym nadwyżka ponad 80% wartości lokum wypłacona przez bank zostaje uregulowana w trakcie spłacania kredytu, ubezpieczenie niskiego wkładu własnego zostaje anulowane i kredytobiorca nie musi już ponosić zwiększonych opłat z tytułu omawianego ubezpieczenia.
Wysokość tego ubezpieczenia kształtuje się zazwyczaj na poziomie ok 3% od kwoty powyżej 80% wartości nieruchomości wyłożonej przez bank. W przypadku zaś opcji zwiększania marży banki decydujące się na zastosowania tej formy ubezpieczenia niskiego wkładu, zazwyczaj zwiększają marżę o około 0,2 % i doliczają taki procent przez czas, który zajmie kredytobiorcy spłata nadwyżki ponad 80% wartości nieruchomości wyłożonej przez wierzyciela.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.
