Za naukę zabieramy się, gdy pies nie jest najedzony, najlepiej w porze karmienia przed napełnieniem miski. Wybieramy naprawdę ulubiony przysmak psa, coś za co „dałby się pokroić”, może to być np. kulka pasztetu. Smakołyk pokazujemy psu, a następnie chowamy w zamkniętej dłoni, która pozostaje w zasięgu psa. Pies prawdopodobnie będzie starał się albo wydostać smakołyk z naszej dłoni albo zacznie prezentować wszystkie ostatnio nauczone sztuczki np. siadać, dawać łapę, prosić. Jeśli nie wykaże większego zainteresowania znaczy to, że albo nie jest głodny, albo źle wybraliśmy smakołyk.
Co jakiś czas pokazujemy psu co mamy w ręce, nie dopuszczając, by zdążył to chwycić czy nawet polizać. W końcu zniecierpliwienie psa powinno doprowadzić go do wydawania dźwięków – piszczenia, szczekania lub czegoś pośredniego. Od razu w tym momencie chwalimy psa i dajemy przysmak. Nie czekamy na prawdziwe szczeknięcie, nagradzamy każdy wydany dźwięk.
Jeśli psu zajęło to dużo czasu od razu kończymy ćwiczenie, jeśli doszedł do wydania z siebie dźwięku w ciągu najwyżej 2 minut, możemy powtórzyć ćwiczenie. Lepiej ćwiczyć krótko by nie zniechęcić i nie zmęczyć psa.
Ćwiczymy w ten sposób (w odstępach czasowych) do momentu, w którym pies na widok zamkniętej ręki ze smakołykiem od razu wydaje z siebie dźwięki. Następnie czekamy aż wydawany przez psa dźwięk będzie bardziej przypominał szczeknięcie.
Komendę dodajemy dopiero w momencie, gdy pies na widok zamkniętej ręki ze smakołykiem szczeka, mówimy do psa „daj głos”, „głos” lub wymyślamy własną komendę i pokazujemy psu rękę ze smakołykiem. Od tej pory nie nagradzamy psa już za szczekanie bez komendy.
Kolejnym krokiem jest szczekanie przez psa już bez smakołyka, wydajemy komendę i pokazujemy psu zamkniętą rękę (bez przysmaku w środku), gdy pies zaszczeka chwalimy go i nagradzamy smakołykiem podanym drugą ręką.
Jeśli pies jest z natury „małomówny” nauka może zająć sporo czasu, ale dzięki cierpliwości powinniśmy się w końcu doczekać jej efektów.
W przypadku psów nie przepadających za smakołykami, ale za to szalejących na punkcie zabawek, możemy zamiast przysmaków wykorzystać piłeczkę lub inną ulubioną zabawkę psa.
Jeśli sami czujemy się sfrustrowani i zdenerwowani wolnymi postępami psa, odłóżmy naukę na później, czując nasze negatywne emocje psu jest o wiele trudniej uczyć się czegokolwiek.
Jakie są Wasze metody na tresurę psa? Gdzie szukacie instrukcji i inspiracji do pracy z pupilem?