Według przepisów prawa, dłużnik będący konsumentem to osoba fizyczna zgodnie z rozumieniem Art. 22 (1) Kodeksu cywilnego, czyli osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub osoba fizyczna, która dokonała czynności prawnej – zawarła umowę, niemającą bezpośredniego związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Za konsumentów na potrzeby bazy dłużników uznaje się także osoby zobowiązane do świadczeń alimentacyjnych.
Konsument może zostać wpisany do bazy dłużników przez wierzyciela. Tylko wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze dotyczące zobowiązania dłużnika, który jest konsumentem. Do bazy dłużników może zostać wpisany konsument, który:
1) ma długi w związku z zawartym stosunkiem prawnym (umową), zwłaszcza w przypadku umowy o kredyt konsumencki oraz umów dotyczących świadczenia usług pocztowych i telekomunikacyjnych, przewóz osób i bagażu w komunikacji masowej, dostawy energii elektrycznej, gazu, oleju opałowego, dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków, wywóz nieczystości czy dostarczanie energii cieplnej.1
2) łączna kwota długu konsumenta, wynikającego z powyższych umów, wynosi co najmniej 200 zł i została niezapłacona pomimo tego, że termin płatności minął 60 dni temu (roszczenie o zapłatę jest wymagalne od co najmniej 60 dni)
3) zostało wysłane ostrzeżenie przez wierzyciela do konsumenta (wezwanie do zapłaty), informującego go o konsekwencjach niezapłacenia umówionej sumy w postaci przekazania informacji do rejestru długów – musiał upłynąć co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi będącemu konsumentem do rąk własnych, wezwania do zapłaty, które jednocześnie zawierało ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura informacji gospodarczej, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura. List polecony powinien zostać doręczony prawidłowo – na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika będącego konsumentem, a jeżeli nie wskazał takiego adresu, na adres miejsca zamieszkania2. Może to być np. wezwanie do zapłaty kolejnej raty kredytu.
Wierzyciel, wysyłając dane dłużnika do Biura Informacji Gospodarczej, może podać wyłącznie następujące informacje:
1) dotyczące osoby wierzyciela (czyli siebie) i prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa – zwłaszcza zaś nazwę przedsiębiorstwa, numery identyfikacyjne oraz dane adresowe siedziby przedsiębiorstwa,
2) dotyczące konsumenta (dłużnika) – w szczególności dane personalne (imię i nazwisko), adres zamieszkania lub adres do doręczeń, numer PESEL oraz serię i numer dowodu osobistego stwierdzającego tożsamość dłużnika,
3) informacje dotyczące samego zobowiązania – podstawa i data powstania zobowiązania (np. umowa, orzeczenie sądu), następnie kwota długu i waluta, w jakiej należy go spłacić, kwota odsetek za zwłokę oraz wszelkie informacje dotyczące kwestionowania przez dłużnika istnienia zobowiązania lub jego wysokości, daty poszczególnych doręczeń – zanim dług został zgłoszony do bazy, ewentualne informacje dotyczące cesji wierzytelności. Oraz najważniejsze: o uregulowaniu zobowiązania przez konsumenta.3
1 Art. 187 (1) Kodeksu postępowania cywilnego
2 Art. 14 ust. 1 Ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530)
3 Art. 14 ust. 2 Ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych
Kto jeszcze powinien być wpisywany do KRD? Dajcie znać w komentarzu!
