Życie rodziny, w której pojawia się dziecko z autyzmem zmienia się o 180 stopni. Trzeba wyjść naprzeciw potrzebom dziecka, które nie czuje się w świecie komfortowo. Osoby z autyzmem bardzo lubią porządek. Nie chodzi tu tylko o posprzątany dom, ale i o „uładzoną” przestrzeń. Daje im ona poczucie bezpieczeństwa, niweluje stres. Warto więc przed każdą zmianą, na przykład w planie dnia starać się uprzedzić dziecko i przygotować je na nią.
Dzieci autystyczne mają często konkretne, niezmienne zainteresowanie. Należy próbować znaleźć sposób, jak podążając za tym zainteresowaniem uspołeczniać naszego hobbistę. Jeśli dziecko wykazuje zainteresowanie, przykładowo komputerem, dobrym pomysłem jest poszukanie innych ludzi podzielających tę pasję. Osoby z autyzmem, wśród wielu innych objawów, cechuje brak wyobraźni. Pamiętając o tym samemu trzeba być twórczym i angażować dziecko w proces tworzenia. Przebywając z dzieckiem z autyzmem najważniejsze jest to, aby miało ono poczucie bezpieczeństwa, aby otoczenie było przychylne i korzystne dla rozwoju.
Nie ma cudownego leku na autyzm. Są w prawdzie farmaceutyki, które pomagają usuwać występujące obok tego schorzenia objawy, takie jak: nieumiejętność skupienia uwagi, zły nastrój lub agresję. W walce z autyzmem trzeba więc korzystać z różnego rodzaju terapii.
Terapia behawioralna – jednym z jej założeń jest to, iż dziecko w autyzmem posiada zdolność uczenia się tak jak każdy inny człowiek, należy mu tylko stworzyć dogodne do tego warunki. Szczególny nacisk jest w tym przypadku kładziony na wzmacnianie zachowań pozytywnych a niwelowanie złych.
Terapia HOLDING – dochodzi się do tego celu w specyficzny sposób. Polega na wymuszonym kontakcie matki i dziecka, poprzez przytulanie go i nie pozwalanie się wyrwać mino protestów. Terapia ma wielu zwolenników ale i przeciwników.
Terapia integracji sensorycznej –„ poprawianie” pracy układu nerwowego poprzez różne formy ćwiczeń przypominających często zabawę. Terapię poprzedza wnikliwa diagnoza, dająca celnie dobrać zestaw ćwiczeń.
Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne – rodzaj terapii oparty na ruchu, którego zadaniem jest wspomagać dziecko.
Dogoterapia – terapia poprzez zabawę, przebywanie z psem ( najczęściej są to labradory), mająca na celu uczenia przywiązania, dająca poczucie akceptacji. Może być realizowana w ośrodkach terapeutycznych, chociaż często lekarze i terapeuci zachęcają do tego aby mieć psa w domu. Pies w rodzinie daje dziecku możliwość wielu doznań dotykowych, ma przy sobie kogoś kto akceptuje go, daje poczucie bezpieczeństwa.
Muzykoterapia – terapia dająca możliwość wyrażenia siebie w sposób niewerbalny. Muzyka działa na całego człowieka, uspokaja, motywuje i rozwija. Dzieci w muzyce odnajdują ukojenie i wyciszenie.
Terapia zabawą – daje ona możliwość oddziaływania na dziecko poprzez gry i zabawy, dobrze dobrane do dziecka, aby czuło się bezpiecznie. Zabawa powinna być ukierunkowana na rozwijanie tych funkcji, w których dziecko jest słabsze, w których potrzebuje pomocy.
Arteterapia – terapia przez sztuki plastyczne daje możliwość próby przekazania emocji, odczuć, przeżyć, które ciężko lub wcale nie są opisywane przez dziecko. Daje ona możliwość rozwijania wyobraźni dziecka oraz możliwość rozluźnienia.
Hipoterapia – terapia oparta na kontakcie z koniem, ruchy konia podczas jazdy dają dziecku szereg bodźców i poczucie naturalnej bliskości.
Model TEACCH – głównym jej założeniem jest opracowanie dla dziecka indywidualnego programu terapeutycznego opartego na różnych rodzajach terapii. Niesamowite jest, to iż zrobiono w tej terapii miejsce dla rodziców, zakładając, że to właśnie oni są najbliżej i najczęściej obok dziecka. Dlatego obok terapii i pracy z dzieckiem, rozpoczęto edukację i pracę z rodzicami, aby jeszcze lepiej rozumieli zachowania swoich dzieci i mogli wyjść naprzeciw ich potrzebom.
Każdy człowiek jest inny, każde dziecko autystyczne, mimo iż cechują go podobne objawy jak wszystkie osoby z autyzmem, jest jedno, niepowtarzalne i wyjątkowe. Dlatego do każde dziecka należy dobrać odpowiedni rodzaj terapii. Najlepszą terapią dla dziecka z autyzmem jest „terapia miłości” osób bliskich.
Który rodzaj terapii najbardziej do Was przemawia? Dlaczego?
