Konflikty są starciem rozwiązywanym na przeróżne sposoby. Zależy to w dużej mierze od cech osobowościowych zwaśnionych stron czy relacji między nimi. Niekiedy jedna ze stron konfliktu wycofuje się, innym razem dochodzi do zażartych sporów. Wiele razy konflikty wymagają rozstrzygania przez niezaangażowane osoby z zewnątrz. Zdarza się również, że sprawa zgłaszana jest wyższym instancjom. Uczniowie zwracają się do wychowawców i nauczycieli, a ci z kolei do dyrektora.

Rozwiązywanie konfliktów z udziałem osoby bezstronnej nazywane jest mediacją. Jest to niezwykle konstruktywny sposób rozwiązywania konfliktów. Celem nadrzędnym jest doprowadzenie do porozumienia zwaśnionych stron. Oczywiście, obie skonfliktowane strony powinny wyrazić zgodę na udział mediatora i angażować się do współpracy z nim.

O zaletach mediacji świadczy możliwość ujrzenia własnych czynów z innej perspektywy oraz podejmowanie porozumienia bez użycia przemocy. Stanowisko osoby całkowicie niezaangażowanej w konflikt pozwala na ogląd sporu z odmiennej strony niż własna. Udział mediatora nie wyklucza jednak aktywnego działania osób zaangażowanych. Współdecydują oni o swojej sprawie, a osoba z zewnątrz pomaga jedynie spojrzeć na sprawę w obiektywny sposób.

Jedną z zasad mediacji jest poufność, co w znacznym stopniu wpływa na chęć brania w niej udziału. Ten sposób rozwiązywania konfliktów nie wyklucza również możliwości wyrażania swoich uczuć i emocji. Mediacja bardzo często doprowadza do całkowitego rozwiązania konfliktów, do podpisania ugody, więc jest bardzo efektywna. Dąży się niej do wspólnego rozwiązania sprawy i wspólnego postawienia wniosków, a nie do narzucania gotowych rozwiązań. Mediacja pokazuje uczniom, że mogą rozwiązywać konflikty nie przez walkę, a negocjację.

Warto aby szkoły wypracowały własne procedury postępowania w sytuacjach konfliktowych. Techniką stosowaną w rozwiązywaniu konfliktów powinna być „burza mózgów”, aktywizująca strony w szukaniu sposobów na rozwiązanie sporów.

Czy znacie inne sposoby na rozwiązywanie spornych sytuacji w szkole? Dajcie znać jakie!

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułCo młodzieży daje blogowanie?
Następny artykułCzy przynależność do subkultury może być niebezpieczna?

Anna Chmielewska – pedagog szkolny, trener szybkiego czytania oraz – przez pewien czas – nauczyciel wspierający w integracyjnym oddziale zerowym. Dodatkowo ukończyła studia z zakresu edukacji elementarnej i terapii pedagogicznej. Współpracowała z jednym z serwisów edukacyjnych, pisząc artykuły dla rodziców oraz tworząc karty pracy dla maluchów i uczniów.

Nasz specjalista pisze o sobie:

Od zawsze lubiłam pomagać. Czynnie angażowałam się w działania woluntarystyczne, zwłaszcza w  pomoc rodzinom z problemem alkoholowym. Po studiach rozpoczęłam pracę w szkole i tak zostało do dziś. Obecnie pracuję w szkole z oddziałami integracyjnymi, co jest dodatkowym wyzwaniem dla pedagoga. Lubię to, co robię, ale jednocześnie szukam nowych wyzwań. Jako trener szybkiego czytania poszerzam możliwości ludzkiego mózgu, a pisząc artykuły w serwisach, dzielę się tym, co wiem.

Odskocznią od życia zawodowego są dla mnie książki oraz zacisze domowe, zapach namiętnie pieczonych ciast i aromat świeżo zaparzonej kawy. No i rozmowy przy stole – o marzeniach, pragnieniach i nadziejach.

Od kilku miesięcy odnajduję szczęście w macierzyństwie, w odkrywaniu świata przez cudowną małą istotkę. Życie nabiera  innej jakości, już nie trzeba tak się śpieszyć...

Pisanie jest dla mnie pasją, zamykaniem w słowa własnych doświadczeń, wiedzy i myśli. Jest spotkaniem z czytelnikami, ale też z samą sobą...

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here