W roku 356 p.n.e. Herostrates podpalił Świątynię Artemidy w Efezie – dla starożytnych Greków była ona jednym z siedmiu cudów świata oraz największą ozdobą dla miasta. Za tak straszny akt wandalizmu i zdradę stanu szewc został skazany na karę śmierci. Nakazano też usunąć ze wszelkich dokumentów jego imię, tzw. damnatio memoriae, czyli „potępienie pamięci”. Imię Herostratesa faktycznie zostałoby raz na zawsze wymazane z kart historii, gdyby nie Teopomp z Chios – grecki historyk i mówca, uczeń Izokratesa. Wygnano go z Aten za głoszenie poparcia dla Sparty, starożytnego miasta mieszczącego się w południowej Grecji. Wspomniał on o podpalaczu w jednym ze swoich dzieł pisarskich, dzięki czemu imię Herostratesa nie zostało zapomniane.
Od tej pory Herostrates stał się dla ludzi synonimem osoby, która za wszelką cenę dąży do osiągnięcia wielkiej sławy. Nieważne przy tym, jakim kosztem miałaby tą sławę osiągnąć. W psychologii postawa taka nosi nazwę „kompleksu Herostratesa”.
W dzisiejszych czasach osobę z kompleksem Herostratesa cechuje ciągłe podejmowanie prób, mających na celu dowartościować jednostkę. Człowiek taki podejmuje działania, które mają zwrócić na niego uwagę otoczenia. Chce, by o nim mówiono, wychwalano go, adorowano. Frustrujące dla takiej osoby będą najmniejsze niepowodzenia, spychające ją choćby nieznacznie z pierwszego planu. Potrzeba ciągłej aprobaty jest bowiem jedną z ważniejszych rzeczy w życiu osób z kompleksem Herostratesa. Nie cofną się one przy tym do stosowania technik, mających im pomóc w osiągnięciu celu. Okłamywanie, szantaż, przemoc fizyczna a także inne działania, tzw. „po trupach do celu”. Ludzie Ci są gotowi niekiedy do bardzo dużych wyrzeczeń, aby ich czyny postrzegano jako wielkie, światowe osiągnięcia.
Znacie kogoś, u kogo podejrzewacie obecność kompleksu Herostratesa? Jak się on Waszym zdaniem objawia? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
Tak znam to Putin
Tusk, Kopaczka, Schetyna, Rumun Petru